အပုိင္း (၈) ေပၚပီပင္ တုိးခ်ဲ႕ စုိက္ပ်ဳိးရျခင္းအေၾကာင္း ၀ တုိ႔ရဲ႕ စကား
အေနာက္တုိင္းသားတုိ႔၊ ယန္းကီးတုိ႔။ အလကားေန ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေလပဲ လယ္ေနၾကတာကုိးဗ်။ ၀ ျပည္နယ္ အစုိးရနဲ႔ စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္ ေပါင့္ယုိ႔ရွန္တုိ႔က တကမၻာလုံးကုိ ေစာေစာကတည္းက ကတိစကား ေျပာခ့ဲၿပီေလဗ်ာ။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ေနာက္ပုိင္း ၀ ျပည္နယ္ အတြင္းမွာ မူးယစ္ေဆး နည္းနည္းေလးေလာက္ကုိ ေတြ႔ရိွမယ္၊ မ်ဳိးေစ့ေလး တေစ့ေလာက္ကုိ ေတြ႔တာနဲ႔ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ေပါင့္ရဲ႕ ဦးေခါင္းကုိ ျဖတ္ၿပီး ျမန္မာအစုိးရကုိ သြားျပလုိက္ပါ။ အခု ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ေရာက္ဖုိ႔ ၂ ႏွစ္ လုိပါေသးတယ္။ ဘိန္းစုိက္ေတာင္သူေတြ ေတြးေနၾကတာက ေနာက္ ၂ ႏွစ္ ဆုိရင္ ဘိန္းကုိ လုံး၀ စုိက္လုိ႔ရမွာ မဟုတ္ေတာ့တ့ဲအတြက္ အခုအခ်ိန္မွာ စုိက္တာက ဆန္႔က်င္တာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ ပုံမွန္ အေနအထား လုိ႔ပဲ သေဘာထားၾကပါတယ္။
x x x x x
၀ျပည္နယ္ နံပါတ္ ၄ ေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေက်ာက္၀ံကြမ္းက သတင္းေထာက္အဖဲြ႔နဲ႔ လက္ခံေတြ႔ဆုံဖုိ႔ကုိ သေဘာတူ လက္ခံလုိက္ပါတယ္။ ေက်ာက္၀ံကြမ္းအသက္က အခု ၅၄ ႏွစ္ပါ။ တရုတ္ျပည္က ပညာတတ္လူငယ္။ ကမၻာ့ေတာ္လွန္ေရးကုိ အေထာက္အကူေပးမယ္ ဆုိတ့ဲ ရဲေဘာ္ေခ်ေဂြဗားရားရဲ႕ အနီေရာင္လွ်မ္းတ့ဲ အေတြးအေခၚကုိ ရင္မွာ ပုိက္ၿပီး ၁၉၆၉ ခုႏွစ္ အသက္ ၂၀ မွာ ျမန္မာျပည္ ေျမာက္ပုိင္းဆီ ေရာက္လာၿပီး ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အေရွ႕ေျမာက္ေဒသ လက္နက္ကုိင္ အဖဲြ႔ထဲ ၀င္လုိက္ပါတယ္။ တပ္စိတ္မွဴး၊ တပ္စုမွဴး ေတာက္ေလွ်ာက္ ျဖစ္ၿပီး တပ္မဟာမွဴး က တဖန္ အမွတ္ ၂၁၄ တပ္မမွဴး တက္ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ၁၉၉၀-၁၉၉၆ ၀ျပည္နယ္ ညြန္႔ေပါင္းတပ္ဖဲြ႔ထဲကေန ခြန္ဆာနဲ႔တုိက္ၾကခုိက္ၾကတ့ဲ ေနာက္ပုိင္းမွာ ေရွ႕တန္းတပ္ခဲြ ႏုိင္ငံေရးမွဴး ျဖစ္ေနပါတယ္။
ေက်ာက္၀ံကြမ္းက ၀ျပည္နယ္ အဖဲြ႔အစည္းအေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ၀ ျပည္နယ္ရဲ႕ အဖဲြ႔အစည္းေပါင္းစုံထဲမွာ အမ်ားစုက တရုတ္ျပည္ သြားၿပီး ေရးရာ အသီးသီးကုိ တက္ေရာက္ သင္ၾကားပါတယ္။ ဥပမာ ျပည္သူ႔လုံၿခဳံေရးစခန္း၊ ျပည္သူ႔ရဲတပ္ဖဲြ႔၊ စစ္ေရး ႏုိင္ငံေရး အေတြးအေခၚပုိင္း အားလုံးက တရုတ္ျပည္ပုံစံပါ။ ပါတီက တပ္ကုိ ညႊန္ၾကားရမယ္လုိ႔ ခ်မွတ္ၿပီး ဗကပ ကေန ထြက္လာတာပါပဲ။ ထြက္လာတာနဲ႔ ၀ျပည္နယ္ ညြန္႔ေပါင္းတပ္ကုိ ဖဲြ႔စည္း တည္ေထာင္လုိက္တယ္။ ေက်ာက္၀ံကြမ္းက အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာကုိ ကုိင္ထားပါတယ္။ သူ ဒီအာဏာကုိ ကုိင္တြယ္ထားေပမယ့္လည္း တရုတ္က စီမံကိန္းနဲ႔ ကေလးေမြးဖြားရမယ့္ စနစ္ကုိ လက္မခံပါ။ လက္မခံတ့ဲအေၾကာင္းရင္းက ဘာလဲ ဆုိရင္ ႏွစ္ကာလ ရွည္ၾကာလာတ့ဲ တုိက္ပဲြေတြေၾကာင့္ လူဦးေရ တအားကုိ ေလ်ာ့ပါးသြားတယ္။ ကေန႔ ၀ျပည္နယ္ ၅၈ ရာခုိင္ႏႈန္းရဲ႕ နယ္ေျမေဒသမွာ ေပၚပီပင္ စုိက္ပ်ဳိးမႈကုိ လုံး၀ ပိတ္ပင္ တားျမစ္ထးတယ္။ ၀ျပည္နယ္အစုိးရက ႏုိင္ငံတကာကုိ ကတိေပးဖူးတယ္ “၂၀၀၅ မွာ ၀ နယ္နိမိတ္အတြင္း မူးယစ္ေဆး လုံး၀ ကင္းရွင္းေစရမယ္ (အျမစ္ျပတ္ေစရမယ္)” ေက်ာက္၀ံကြမ္းက ၀ျပည္နယ္အစုိးရ ကုိယ္စားလွယ္ အေနနဲ႔ တရုတ္ သတင္းေထာက္အဖဲြ႔ကုိ ႀကိဳဆုိ ဧည့္ခံပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူက ၀ျပည္နယ္မွာ မူးယစ္ေဆး ျပႆနာ ရိွေနေသးတယ္ ဆုိတာကုိ မျငင္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သတင္းေထာက္ေတြကတဆင့္ ကမၻာကုိ ၀ျပည္သူရဲ႕ႏွလုံးသားအသံကုိ ျပန္႔ေစလုိပါတယ္ - “က်ေနာ္တုိ႔ ခု တကယ့္ကုိ မူးယစ္ေဆးကုိ တုိက္ဖ်က္ ႏွိမ္နင္းလုိတ့ဲ ဆႏၵေတြ ရိွပါတယ္။ တကယ့္ စစ္မွန္တ့ဲ ၀ျပည္နယ္သားတေယာက္ရဲ႕ သဏၭာန္ကုိ ကမၻာသူကမၻာသားေတြ သိျမင္ေစခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ”
သတင္းေထာက္ေမး - မူလဇစ္ျမစ္က ခင္ဗ်ားဟာ ယူနန္ျပည္နယ္သား ပညာတတ္ လူငယ္ရယ္လုိ႔ ၾကားသိရပါတယ္။ ဘယ္ကေန ေရာက္လာတာလဲခင္ဗ်ာ။ ဗကပရဲ႕ မူလက အဆင့္ျမင့္ လက္နက္ကုိင္ ေခါင္းေဆာင္လည္း ျဖစ္ခ့ဲတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အဲ ဟုိတုန္းက ဗကပ နဲ႔ ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္ ကဲြၿပဲၾကတာလဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘာေၾကာင့္ ခြန္ဆာကုိ တုိက္ၾကတာလဲ။
ေက်ာက္၀ံကြမ္း တုိတုိပဲ ေျဖပါတယ္ - “က်ေနာ္ ယူနန္ လိန္ခ်န္းေဒသ ခြ်န္း-ခရုိင္သားပါ။ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္က ဒီကုိ ေရာက္လာတာပါ။ အဲဒီတုန္းက အထက္တန္း (ျမန္မာျပည္ပညာေရးစနစ္ ၁၀ တန္း) ေက်ာင္းၿပီးခါစ အခ်ိန္ ေပါ့ဗ်ာ။ အလုပ္ ဆုိလုိ႔ ဘာကုိ လုပ္ရကုိင္ရမွန္း ရွာမေတြ႔ဘူးေလ။ ေနာက္ၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ တရုတ္ျပည္တြင္းက ၾကာေလ ဆုိးရြားေလ ေလျပင္းထန္ေလ ျဖစ္ေနတ့ဲ ႏုိင္ငံေရး အေရးေတာ္ပုံကုိလည္း စက္ဆုပ္ ရြံရွာလြန္းတယ္ဗ်ာ။ ေနာက္ၿပီး ခႏၶာကုိယ္ တခုလုံးကုိ တကမၻာလုံးက အနီေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးထဲ ႏွစ္ျမွဳပ္ပစ္ခ်င္တ့ဲ စိတ္ဆႏၵေတြက ျပင္းထန္ေနတယ္ေလဗ်။ ဒီေတာ့ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပုိင္းဆီ ထြက္လာၿပီး ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အေရွ႕ေျမာက္ပုိင္းနယ္ရဲ႕ ေျပာက္က်ားတပ္ဖဲြ႔ထဲ ၀င္လုိက္ပါတယ္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာ ၀ ညြန္႔ေပါင္းတပ္ဖဲြ႔က ဗကပ ကေန ခဲြထြက္လုိက္တယ္။ က်ေနာ္က ၂၁၄ တပ္မရဲ႕ တပ္မမွဴးေပါ့ဗ်ာ။ ဗကပ ၿပိဳကဲြပ်က္စီးသြားရတ့ဲ အေၾကာင္းကုိ ျပန္သုံးသပ္ရမယ္ ဆုိရင္ ႏုိင္ငံေရးပုိင္းမွာ လက္၀ဲ အစြန္းေရာက္လြန္းတယ္။ စစ္ေရးမွာ စြန္႔စားမႈကုိ က်င့္သုံးတယ္။ ဖဲြ႔စည္းမႈမွာ ဂုိဏ္းဂဏ၀ါဒ ျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ တစိတ္တ၀မ္းတည္း ျဖစ္မေနၾကေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ခဲြထြက္လုိက္တယ္”
“ခြန္ဆာ့ရဲ႕ တပ္ဖဲြ႔စည္းမႈက အင္မတန္ ေကာင္းတာဗ်။ ေသနတ္ကလည္း အေမရိကန္လုပ္ M16ေတြဗ်။ သူတုိ႔ ေတာင္ထိပ္မွာ ေစာင့္ေနတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ အတင္း တက္တုိက္တယ္. တုိက္ရ သိပ္ခက္တာဗ်။ စစ္တုိက္တာကုိ က်ေနာ္တုိ႔ မေၾကာက္ဘူးေနာ္။ ၀ တုိင္းရင္းသား တပ္ဖဲြ႔က ေသမွာ ေၾကာက္တာ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ အရြံမုန္းဆုံးကေတာ့ဗ်ာ ထုိင္းျမန္မာ နယ္နိမိတ္မွာ ေျမျမွဳပ္မုိင္းေတြက တယ္လည္း ေပါတာကုိး။ အဲ - ဟုိေနရာေတြဟာ ကမၻာမွာ မုိင္းအမ်ားဆုံး ျမွဳပ္ထားတ့ဲ ေနရာျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔မွာ အေျမာက္ေတြက အမ်ားႀကီး ရိွေနတာ။ အခ်ဳိးအရ ဆုိရင္ ရွစ္ခ်ဳိးတခ်ဳိးေပါ့ဗ်ာ။ ခုေခတ္ စစ္ျဖစ္တာမွာ အေျမာက္က နံပါတ္ ၁ ေနရာမွာဗ်ေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ဘယ္ ယွဥ္သားမလဲဗ်ာ။ ခြန္ဆာကုိ တုိက္တုန္းက လီက်ဳလူက ဒုတိယ တပ္မွဴးခ်ဳပ္။ က်ေနာ္က စစ္ဦးစီးမွဴး။ ေနာက္ပုိင္းေတြမွာ က်ေနာ္က ေရွ႕တန္း ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ ျဖစ္တယ္”
“ခြန္ဆာ လက္နက္ခ်ရတ့ဲ အေၾကာင္းရင္းေတြထဲက တခုက သူ ႏုိင္ငံတကာ လူမႈအဖဲြ႔အစည္းေတြရဲ႕ ဖိအားကုိ အေတာ္ ခံေနရတာ။ ျမန္မာအစုိးရရဲ႕ ဖိအားလည္းပဲ လူးလိွမ့္ ခံေနရတယ္။ ၀ ညြန္႔ေပါင္းတပ္ဖဲြ႔ကပါ ထုိးစစ္ဆင္ေနတယ္ဗ်ာ။ ၀ တပ္ဖဲြ႔ တပ္သားေပါင္း တေထာင္ေက်ာ္ ေသေၾက အနာတရ အျဖစ္ခံၿပီး ခြန္ဆာ့ပုိင္နက္ကုိ အရ တုိက္ရတာျဖစ္တယ္။ ဒီတုိက္ပဲြကေန နယ္ေျမေဒသ ၇၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္ ပုိင္နက္နယ္ေျမ တုိးလာရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ခြန္ဆာ့လက္ထဲက အပုိင္ သိမ္းပုိက္လုိက္တ့ဲ နယ္ေျမက ထုိင္းနဲ႔ျမန္မာ ဆက္စပ္ေနတ့ဲ နယ္စပ္ေဒသ ျဖစ္တယ္။ မုန္းယြမ္၊ ၀မ့္ဟုန္၊ မုန္းဟုိပန္၊ မုန္းထားလန္ အစရိွတ့ဲ နယ္ေျမေတြ ျဖစ္တယ္”
ေက်ာက္၀ံကြမ္းရဲ႕ မိတ္ဖဲြ႔စကားအရ သိလုိက္ရတာက - ၁၉၉၉-၂၀၀၀ ခုႏွစ္ေတြမွာ ၀ အဖဲြ႔က ေျမာက္ဘက္ ေတာင္တန္းကေန ၀ ေတာင္တန္းသား ေလးေသာင္းဟာ ခြန္ဆာ့လက္ထဲကေန တုိက္ယူလာတ့ဲ ေတာင္ပုိင္း နယ္ေျမေဒသဆီကုိ ေရႊ႕ေျပာင္းလာၾကပါတယ္။ ခုတႀကိမ္ ေရႊ႕ေျပာင္းတာက ေရွးဦးဆုံး ရည္ရြယ္ခ်က္က စစ္ေရး မဟာဗ်ဴဟာအရ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာက္၀ံကြမ္းက ေျပာပါတယ္ “ေတာင္ပုိင္းနယ္ေျမေဒသက လူနည္းစု တုိင္းရင္းသားေတြ ဥပမာ လားဟူ တုိင္းရင္းသား အစရိွသူေတြက တယ္ၿပီး မေၾကမခ်မ္း ျဖစ္ေနၾကတာ။ တေလွ်ာက္လုံး လက္နက္ကုိင္ၿပီး ျပန္တြန္းလွန္ၾကတယ္။ ေတာင္ပုိင္းနယ္က ၀ျပည္ မူလ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာနဲ႔ တဆက္တည္း ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေတြဟာ ၾကားမွာ ကီလုိမီတာ ရာခ်ီတ့ဲ ျမန္မာအစုိးရတပ္ စုိးမုိးတ့ဲနယ္ေျမက ျခားထားေနတယ္ေလ။ လူေတြ အေရႊ႕အေျပာင္း မလုပ္ရင္ ေရရွည္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါ။ ေနာက္ ရည္ရြယ္ခ်က္တခုကလည္း ရိွေနျပန္ပါေသးတယ္။ ဒါကေတာ့ ေတာင္တန္းႀကီးေတြေပၚက ဘိန္းစုိက္ေတာင္သူေတြ ေျမျပန္႔ေတြဆီ ေရႊ႕ေျပာင္းခုိင္းလုိက္တာေၾကာင့္ ဘိန္းစုိက္ေတာင္သူဘ၀ကေနၿပီး တကယ့္ စုိက္ပ်ဳိးေမြးျမဴေရး လုပ္တတ္တ့ဲ ေတာင္သူလယ္သမားေတြ ျဖစ္လုိ႔သြားေရာဗ်”
ေက်ာက္၀ံကြမ္းက ေျပာျပန္တယ္ - “ေတာင္ပုိင္း ေရႊ႕ေျပာင္းတ့ဲ အလုပ္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ တာ၀န္ယူရပါတယ္။ ဒါက အတင္းအဓမၼ လုပ္ရတ့ဲ အလုပ္မ်ဳိးေနာ္။ တလမ္းလုံး ခုန္ဆင္းတာ၊ ထြက္ေျပးတာ၊ ဖ်ားနာ ေသတာ၊ ကားေမွာက္တာ၊ ေရေျမက်င့္သား မရေသးတာ - - - - - - ေတာင္သူေတြ တကယ့္ကုိ ေသၾကပါတယ္။ လူ ေလးေသာင္းေက်ာ္ ေျပာင္းတာမွာ တေထာင္ေလာက္ ေလ်ာ့ပါးသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ ေကာင္းသြားၿပီ။ သူတုိ႔ စုိက္ပ်ဳိးရလာတ့ဲ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ စာလုိ႔ မကုန္ၾကပါဘူး။ ေမြးျမဴေရး ၀က္၊ ႏြား၊ ဆိတ္တုိ႔လည္း တုိးလာလုိက္တာ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ အရင္ကဆုိ ဘိန္းစုိက္လုိ႔ မႀကီးပြားႏုိင္ပါခင္ဗ်ာ။ တအိမ္ေထာင္လုံး ၀ုိင္း၀န္း စုိက္ပ်ဳိးၾကမွ ဘိန္းပိႆာ နည္းနည္းေလးပဲ ရမယ္။ ဒီဘိန္းနဲ႔ တႏွစ္ပတ္လုံး စားသုံးမယ့္ စားနပ္ရိကၡာရဖုိ႔ ေငြကေလး နည္းနည္းနဲ႔ပဲ အလဲအလွယ္ လုပ္လုိက္ရတယ္”
ေက်ာက္၀ံကြမ္းက စိတ္ပါလက္ပါနဲ႔ ေျပာလုိက္ျပန္တယ္ - “၀အဖဲြ႔အစည္းက ေတာင္တန္း အျမင့္မွာ ေနၾကသူေတြပါ။ လယ္ယာ သီးႏွံ စုိက္ပ်ဳိးၿပီး ေနတတ္သူ မဟုတ္ပါ။ ႏွစ္ကာလ တရာေက်ာ္လုံး ေပၚပီ စုိက္ပ်ဳိးၿပီး အသက္ေမြးခ့ဲရတ့ဲသူေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ အားလုံး စုစုေပါင္း ႏွစ္ တရာ ေက်ာ္လာၿပီေနာ္။ ၀ လူမ်ဳိးေတြ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒါေလာက္ ေခတ္ေနာက္က်က်န္ခ့ဲရတာလဲ။ ဘိန္းထပ္စုိက္ေနလုိ႔ ဘယ္ႏွယ္လုပ္ၿပီး ထြက္ေပါက္လမ္းဆီ ေရာက္မလဲဗ်။ ေနာက္ၿပီး ဒီ မူးယစ္ေဆးျပႆနာေၾကာင့္ တကမၻာလုံးရဲ႕ ရန္သူ ဆက္ၿပီး ျဖစ္ေနလုိ႔ မသင့္ေတာ္ဘူးေလဗ်။ တကယ့္တကယ္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာတာက မူးယစ္ေဆးကုိ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားၾကတ့ဲသူေတြပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ ၾကာေလ ပုိၿပီး သိေလသိေလပဲ။ ဘိန္းစုိက္ပ်ဳိးမႈကေန ၀ ျပည္နယ္ ေဒသဟာ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ဆင္းရဲမဲြေတမႈကုိ ကူညီပ့ံပုိးေပးတ့ဲ ေလာကထဲကုိ ၀င္ေရာက္ႏုိင္ခြင့္ မရိွဘူး ဆုိတ့ဲ အခ်က္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ သိျမင္လာပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ဌာန (၀ျပည္ လယ္ယာ သစ္ေတာ ေရ အသုံးခ် ဌာန) ကုိ ၁၉၉၉ ေဖေဖာ္၀ါရီမွာ ဖဲြ႔စည္းလုိက္တယ္။ ဒါဟာ ရည္မွန္း်က္တခု (မူးယစ္ေဆး တုိက္ဖ်က္ႏွိမ္နင္းေရး အျခားသီးႏွံစုိက္ပ်ဳိးေရး) လက္ေတြ႔ ေပၚေပါက္လာဖုိ႔ ျဖစ္တယ္။ ဒီတႀကိမ္ လူေနမႈ ေရႊ႕ေျပာင္းေရး စစ္ေရး မဟာဗ်ဴဟာ အတြက္ အထူးေဒသ အစုိးရက ပ်မ္းမွ် လူတဦးခ်င္း အေပၚမွာ ရင္မင္ဘီ ၁၀၀၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ သုံးစဲြထားပါတယ္။ စုိက္ပ်ဳိးတ့ဲ စပါးေကာက္ႏွံ လယ္ေျမ ဧကေပါင္း ၁၃၀၀ ကုိပါ က်ေနာ္တုိ႔ ထုတ္ၿပီး စုိက္ပ်ဳိးၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေက်ာက္၀ံကြမ္းဟာ ခြန္ဆာနဲ႔ စစ္ျဖစ္ရတ့ဲ တျခား အေရးပါတ့ဲ အေၾကာင္းရင္းကုိေတာ့ မေျပာဘဲ ေရွာင္လဲြထားပါတယ္ - အဲဒါကေတာ့ ဘိန္းကုန္စည္ ကူးသန္းေရး ေတာင္ပုိင္းလမ္း ေဖာက္တ့ဲ အေၾကာင္းပါပဲ။ ၀ျပည္နယ္တပ္နဲ႔ ခြန္ဆာတုိ႔ တုိက္ပဲြ အစပုိင္းမွာ ျမန္မာအစုိးရ စစ္တပ္က လက္၀င္မရွဳိဘဲအၿမိဳင့္သား ဇိမ္ခံ ၾကည့္ေနတာပါ။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ေရာက္ကာမွ ခြန္ဆာ့ကုိ ထုိးစစ္ဆင္ၿပီး ၀ျပည္နယ္ တပ္ဖဲြ႔ကုိ အႀကီးအက်ယ္ စစ္ကူတုိက္ေပးပါတယ္။ အဲဒီမွာ ခြန္ဆာ ခံလုိက္ရပါတယ္။ ျမန္မာအစုိးရတပ္က ၀ ဘက္ကေန ၀င္တုိက္ေပးေတာ့ ခြန္ဆာ့နယ္ေျမတုိ႔ကုိ သိမ္းပုိက္ ရယူႏုိင္လုိက္တယ္။ ေစာေစာကတည္းက ျမန္မာအစုိးရတပ္ ၀င္မပါေသးတာက ၀ တပ္ဖဲြ႔ အင္အား ေလ်ာ့နည္းသြားေအာင္ ေစာင့္ေနတာ ျဖစ္တယ္။ ေနာက္မွ ၀င္ပါတာကေတာ့ မ်က္စိ စပါးေမြး စူးေနတ့ဲ ခြန္ဆာ့ကုိ အျမစ္ကေန လွန္ပစ္လုိက္ေရး ဆုိတ့ဲ တခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္တ့ဲ နည္းဗ်ဴဟာကုိ က်င့္သုံးလုိက္ျခင္းပါပဲ။
ေက်ာက္၀ံကြမ္းရဲ႕ လက္ေထာက္လည္းျဖစ္ လယ္ယာ၊ သစ္ေတာ၊ ေရအသုံးခ်စုိက္ပ်ဳိးေရးရုံး တာ၀န္ခံ က်ဳိး၀ံေကာင္းက ေျပာျပတယ္ - “၀ျပည္နယ္ရဲ႕ ယေန႔အေျခအေနက သမုိင္းကုိ ကုိယ္စားျပဳေနတယ္။ မူးယစ္ေဆး ျပႆနာရဲ႕ အရင္းခံက ေရွးေရွးကတည္းက ႏွစ္တရာေက်ာ္ကတည္းက အေနာက္တုိင္း လူျဖဴေတြ သယ္လာတ့ဲ ပစၥည္းေတြပါ။ ဒါ့အျပင္ ေသနတ္ေတြ ပစ္ေဖာက္ အေျမာက္ေတြ ပစ္ေဖာက္ၿပီး သြင္းလာၾကတာေတြ မဟုတ္ဘူးလားဗ်။ အဂၤလိပ္ေတြေလ။ သူတုိ႔ပဲ တရုတ္ျပည္နဲ႔ ဘိန္းစစ္ႀကီး ခင္းလုိက္တယ္ေလဗ်ာ။ ၀ ျပည္နယ္ ညြန္႔ေပါင္းတပ္ဖဲြ႔ကုိ အၾကမ္းဖက္၀ါဒီ စာရင္းထဲ ထည့္သြင္းတ့ဲ အေမရိကန္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ အေတာ္ေလး ေမတၱာပ်က္တယ္ဗ်ာ။ အေမရိကန္ေတြ ၿဂိဳဟ္တုကေန တခ်က္ကေလး ၾကည့္လုိက္တာနဲ႔ ဒါဟာ ၀ျပည္နယ္ မုိင္းျဖတ္၊ မုိင္ေပၚက ဒီေႏြဦးက စုိက္တ့ဲ ဘိန္းခင္း ဧက ၅ ဆေက်ာ္ တက္သြားသတ့ဲဗ်ာ။ မတ္လတုန္းက ကုလသမဂၢ မူးယစ္ေဆး၀ါး တုိက္ဖ်က္ ႏွိမ္နင္းေ၇း ဗ်ဴရုိက အသက္ခပ္ႀကီးႀကီး အေနာက္တုိင္းသားတေယာက္ က်ေနာ္တုိ႔ ၀ျပည္နယ္ဆီကုိ ေရာက္လာပါတယ္။ ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ေျပာတယ္ - ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေတာ္ေတာ္ဆုိးတယ္ တ့ဲ။ က်ေနာ္လည္း သူ႔ကုိ ျပန္ပက္လုိက္တာေပါ့၊ ဒီမယ္ မ်က္ႏွာျဖဴႀကီး ၀ျပည္နယ္အစုိးရနဲ႔ တပ္မွဴးခ်ဳပ္ႀကီး ေပါင့္ယုိ႔ရွန္ ေစာေစာကတည္းက ကမၻာကုိ ကတိစကား ေျပာခ့ဲတယ္ခင္ဗ်။ ဘာလဲ ဆုိေတာ့ ၂၀၀၅ ေနာက္ပုိင္း ၀ျပည္နယ္ ေဒသမွာ မူးယစ္ေဆး တမႈန္တစ ရိွေသးတယ္ ဘိန္းေစ့ေလး တေစ့ ရိွေနေသးတယ္ ဆုိရင္ က်ဳပ္တုိ႔ ေခါင္းေဆာင္ ေပါင့္ယုိ႔ရွန္ရဲ႕ ေခါင္းကုိ ခုတ္ျဖတ္ၿပီး ျမန္မာအစုိးရကုိ သြားသာေတြ႔လုိက္ေတာ့ဗ်ာ။ အခု ၂၀၀၅ ေရာက္ဖုိ႔ ၂ ႏွစ္ က်န္ေသးတယ္ေလဗ်ာ။ ေတာင္သူေတြရဲ႕ အေတြးေတြက ေနာက္ထပ္ ၂ ႏွစ္ ေက်ာ္ရင္ ဘိန္း ထပ္မစုိက္ေတာ့ဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကာလ အတြင္း စုိက္တာက ပုံမွန္ေတြပဲ မဟုတ္လားဗ်ာ - - - - - - - ”
က်ဳိး၀ံေကာင္း ယူဆထားတာက အဲဒီ အေနာက္တုိင္းသား လူျဖဴ အဘုိးအုိႀကီးက အေရွ႕တုိင္းသား တုိ႔ရဲ႕ အေတြးအျမင္ကုိ ဘာတခုမွ သိရိွတာ မဟုတ္တာပဲ။ က်ဳိး၀ံေကာင္းရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္က - “အခု စုိက္တယ္ေလ။ ဒါက ၂၀၀၅ မူးယစ္ ကင္းစင္ေရးကုိ သြားထိတာမွ မဟုတ္တာ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အဲ ဟုိအခ်ိန္က်ရင္ ၾကည့္လုိက္။ က်ေနာ္တုိ႔ ဘိန္းကုိ တားႏုိင္ မတားႏုိင္ ဆုိတာရယ္၊ စုိက္မစုိက္ ဆုိတာရယ္။ ေစာင့္ၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ”
ေက်ာက္၀ံကြမ္း သက္ေသ သကၠာယေတြ ထုတ္ၿပီး ေျပာပါတယ္။ “ခြန္ဆာ အရင္တုန္းက ဘိန္း ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္တာက အားလုံး က်ေနာ္တုိ႔ဆီက ဘိန္းကုိ ၀ယ္သြားတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ သူ႔ကုိ ခ်တာက မူးယစ္ေဆးကုိ တုိက္ခုိက္ ႏွိမ္နင္းပစ္ဖုိ႔ပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ ကမၻာသူ ကမၻာသားေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြ ဖဲြ႔ခ်င္ၾကတယ္။ ၁၉-၁-၂၀၀၅ ေန႔က ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကြမ္က်ဳိးမွာ ဟီးရုိးအင္း ၃၀၀ ကီလုိဂရမ္ကုိ ကြ်န္းသစ္လုံး အေခါင္းေပါက္ထဲ သြင္းယူလာတ့ဲ အမႈႀကီးကုိ ဖမ္းမိတယ္ မဟုတ္လားဗ်။ အဲ ဟုိကနဲ႔ စစ္ေၾကာၿပီးတ့ဲ ရလဒ္အရ ၀ျပည္နယ္ဘက္က အေၾကာင္းၾကားၿပီး ဒီဘက္ကနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး ဖမ္းဆီးၾကတယ္ေလဗ်ာ။ က်ေနာ္တုိ႔ ၉-၄-၂၀၀၃ မွာ လႈပ္ရွားလုိက္တယ္။ ဒါ့အျပင္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ေပါင့္ယုိ႔ရန္ ကုိယ္တုိင္ တပ္ထြက္ၿပီး သြားဖမ္းဆီးတယ္။ တခ်ီတည္း လူ ၂ ေယာက္ အေသဖမ္းမိတယ္။ ၁၁ ေယာက္ကုိ အရွင္ ဖမ္းဆီးလုိက္တယ္။ အားလုံးကုိ က်ေနာ္တုိ႔ တရုတ္ျပည္လက္ထဲ လဲြေျပာင္းေပးအပ္လုိက္တယ္ေလဗ်ာ။ ကဲ - ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ၿပီး က်ေနာ္တုိ႔က မူးယစ္ေဆး ကူးသန္း ေဖာက္ကားတ့ဲ အၾကမ္းဖက္ အဖဲြ႔အစည္းႀကီးျဖစ္ရမွာလဲ ခင္ဗ်ာ”
၀ျပည္နယ္ အဖဲြ႔အစည္းေတြ လက္ရိွ ရင္ဆုိင္ေနရတ့ဲ အႏၱရာယ္ ၂ ခုကုိ ေက်ာက္၀ံကြမ္း ေထာက္ျပပါတယ္။ ၁-အခ်က္က အပူမီး တလိႈက္လိႈက္ ေဆြးေျမ့ ေတာက္ေလာင္ေနတ့ဲ ျမန္မာႏုိင္ငံ စစ္အစုိးရက အစဥ္တစုိက္ အင္အားေတြကုိ စုစည္းေနပါတယ္။ အခြင့္သာတ့ဲ တေန႔မွာ ခြန္ဆာအုပ္စုကုိ “ရွင္းပစ္”လုိက္သလုိမ်ဳိး မိမိကုိယ္ကုိ ကေန႔ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အႀကီးဆုံး အတုိက္အခံ ၀ျပည္နယ္ ညြန္႔ေပါင္း တပ္ဖဲြ႔ႀကီးကုိ အျမစ္ကစ “ေျမလွန္” ပစ္လုိက္ခ်င္ေနပါတယ္။ ၂- အခ်က္က ကေန႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ ခ်ဳပ္ကုိင္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေနရတ့ဲ သူတုိ႔ ဒီလူတစု ကလည္းပဲ ဘိန္းစုိက္ပ်ဳိးမႈ မူးယစ္ေဆး ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္မႈ ျပႆနာေတြမွာ သူတုိ႔ လြန္ၿပီးတ့ဲေနာက္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ မရိွေတာ့တ့ဲ အခါက်ရင္ ေသရာက ျပန္လည္ ေခါင္းေထာင္လာမွာကုိ စုိးရိမ္ၾကပါတယ္။
ေက်ာက္၀ံကြမ္းရယ္၊ က်ဳိး၀ံေကာင္းရယ္ ႏွစ္ေယာက္သား ေကာင္းေမာင္းၿပီး သတင္းေထာက္ေတြကုိ ျမဴႏွင္း တိမ္တုိက္ေတြ ေ၀့လည္ ပိတ္ဖုံးေနတ့ဲ ၀ေတာင္တန္း နက္နက္ရိွဳင္းရိွဳင္းထဲ ေခၚေဆာင္သြားၾကတယ္။ အဲဒီေနရာေတြမွာ ၀တပ္ဖဲြ႔က စုိက္ထားတ့ဲ ေရာ္ဘာေတာႀကီးကုိ လုိက္ျပပါတယ္။ အဲဒီေတာင္တေၾကာဟာ တခ်ိန္က ေပၚပီပင္ေတြ တအားစုိက္ တအားထြက္တ့ဲ ေနရာေတြလုိ႔ ေက်ာက္၀ံကြမ္းက ေျပာပါတယ္။ “ဒါဟာ ၀ျပည္နယ္ အစုိးရ အရမ္းကုိ ခက္ခဲက်ပ္တည္းတ့ဲ အေျခအေန ေအာက္မွာ တရုတ္ျပည္၊ ဂ်ပန္ျပည္တုိ႔ေလာက္သာ လက္ေတြ႔ ပ့ံပုိးမႈကေန အစားထုိး စုိက္ပ်ဳိးၿပီး ရလာတာ ျဖစ္တယ္”
ေက်ာက္၀ံကြမ္း ထပ္ေျပာပါတယ္ “ေပၚပီပင္ စုိက္ပ်ဳိးတာ ေလ်ာ့ပါးသြားေအာင္ က်ေနာ္တုိ႔ တစတစ လုပ္ေနပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီေျမမွာေမြး ဒီေျမမွာ ႀကီးျပင္းလာၾကတ့ဲသူေတြကသာ ဘယ္လုိပုံနဲ႔ တလွမ္းၿပီးတလွမ္း ေပၚပီပင္ စုိက္ပ်ဳိးမႈ ေလ်ာ့ပါးသြားရမလဲ ဆုိတာကုိ သိရိွၿပီး တကယ့္ကုိ လက္ေတြ႔က်က် လုပ္တာ။ ၀ျပည္နယ္ မူးယစ္ေဆး၀ါး တုိက္ဖ်က္ေရးကုိ ကူညီ ပ့ံပုိးေပးတာက တရုတ္ျပည္သာ ရိွေနပါတယ္။ ဂ်ပန္ေတြဆီကလည္း အကူအညီ ေတာ္ေတာ္ေလး ရပါတယ္။ တျခား အေနာက္ႏုိင္ငံေတြကေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ကန္းနဲ႔ ေအာ္ေနၾကတာပဲ ရိွတယ္။ လက္ေတြ႔က်က် ေဆာင္ရြက္မႈေတြ ဘာတခုမွ မရိွေသးပါ”
အနီးအနားက မန္ၾသခြ်န္း ဆုိတ့ဲ ရြာထဲမွာ ရြာသူႀကီး ယယ္တန္းက သတင္းေထာက္ေတြကုိ လက္ခံ ေတြ႔ဆုံပါတယ္။ ယယ္တန္း အဆုိအရ ဒီမွာက အရင္က ဘိန္းထြက္ရာ ေနရာပါ တ့ဲ။ တေတာ တေတာင္လုံး ေနရာမလပ္ ျဖန္႔က်က္ စုိက္ပ်ဳိးတာက အားလုံး ေပၚပီေတြခ်ည္းပဲ။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ ကူညီမႈေၾကာင့္ ရာဘာပင္ကုိ အစားထုိးၿပီး စတင္ စုိက္ပ်ဳိးၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေတာသူေတာင္သားေတြက ေတာင္ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာဘက္မွာ ေပၚပီပင္ေတြကုိ တိတ္တဆိတ္ ခုိးၿပီး စုိက္ၾကတယ္။ သူက ဒါကုိ ရွင္းလင္း ေျပာျပပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဆုိရင္ သူတုိ႔က တျခား လယ္ယာ သီးႏွံ စုိက္ပ်ဳိးမႈမွာ နည္းပညာပုိင္းမွာ သိပ္ၿပီး ည့ံလြန္းၾကတယ္။ ႏွစ္စဥ္ စုိက္လုိက္သမွ် သီးႏွံေတြက စားမေလာက္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါဟာ ဘိန္းေတာင္သူေတြ မဲြေတရတ့ဲ သံသရာ စက္၀ုိင္းႀကီးလုိ ျဖစ္ေနတာ။ က်န္ ႏွစ္၀က္မွာ စားစရာ မေလာက္မငေတာ့မွ လက္ထဲ ဆုပ္ကုိင္ထားတ့ဲ ဘိန္းကုိ ထုတ္ၿပီး စားစရာနဲ႔ လဲလွယ္စားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘိန္းေတာင္သူေတြဟာ မဲြၿမဲ မဲြေနၾကတယ္။ ေပၚပီ စုိက္ပ်ဳိးမႈ လုံး၀ ရုန္းမထြက္ႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ “ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ ဘိန္းက တႏွစ္လုံး အခ်ိန္မေရြး ရိွရိွသမွ် ေငြေၾကးတုိ႔ရဲ႕ လားရာ ရင္းျမစ္ ျဖစ္ေနလုိ႔ပါပဲ”
x x x x x
၁၉၉၇ ခုႏွစ္ ၀ ျပည္နယ္ အစုိးရက တကမၻာလုံးကုိ ေၾကညာလုိက္တယ္။ - - ခုႏွစ္အတြင္း ၀ျပည္နယ္ စီရင္စုအတြင္းမွာ ေပၚပီပင္ စုိက္ပ်ဳိးမႈကုိ ဘက္စုံ ပိတ္ပင္ ဟန္႔တားသြားမယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ေပါင့္ယုိရွန္ကလည္း ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ပါတယ္။ ကေန႔ ၀ျပည္နယ္က စီရင္စုနယ္အတြင္းမွာ ၅၀ ရာခုိင္ႏႈန္း နယ္ေျမေတြ အားလုံး လုိလုိ သို႔မဟုတ္ အစိတ္အပုိင္း တစုံတရာ အထိ ေပၚပီပင္ စုိက္ပ်ဳိးမႈ တားျမစ္ ပိတ္ပင္ခ်က္ကုိ လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏုိင္ပါၿပီ။ တရုတ္သတင္းေထာက္ေတြ မလာေရာက္ခင္ တလေလာက္ ျဖစ္တ့ဲ ၁၅-၃-၂၀၀၂ ေန႔မွာ ရွမ္းျပည္နယ္ အထူးေဒသ ၀ ျပည္နယ္ အစုိးရ ဥကၠ႒၊ ၀ ညြန္႔ေပါင္းတပ္ တပ္မွဴးခ်ဳပ္ ေပါင့္ယုိရွန္က ရန္ကုန္အေျခစုိက္ ဆင္ဟြာ သတင္းေထာက္ လာေရာက္ ေတြ႔ဆုံစဥ္ ေျပာလုိက္တယ္ - “၀ျပည္နယ္ အဖဲြ႔အစည္းဟာ မူးယစ္ေဆး၀ါး တုိက္ဖ်က္ ႏွိမ္နင္းေရးမွာ ‘၀မ္းေမာက္စရာ ရလဒ္ကုိ ရပါတယ္’ ဆုိၿပီး ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ၀ျပည္နယ္မွာ ေပၚပီပင္ စိုက္ပ်ဳိးတာ ႏွစ္ေပါင္း တရာေက်ာ္တ့ဲ သမုိင္းပါ။ ဒါေပမယ့္ ေပၚပီက ၀ျပည္နယ္ ျပည္သူလူထုဆီ သယ္ေဆာင္လာတာက သုတိမဂၤလာ သာယာတဲ့ အသံပါ။ ေဘးဒုကၡ မဟုတ္ရပါ။ သူဟာ ၀ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါး က်န္းမာေရးကုိ ဆုိးက်ဳိးဒုကၡ ေပးပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ၀ျပည္နယ္ ထုတ္လုပ္မႈ ရင္းျမစ္ အင္အားကုိပါ ျဖဳန္းတီးရာ ေရာက္ေနပါတယ္။ ၀ျပည္နယ္ရဲ႕ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ ဖံြ႔ၿဖိဳးေရးကုိလည္း ဆုိးက်ဳိးဒုကၡ ေပးႏုိင္ပါတယ္”
ေပါင့္ယုိရွန္ရဲ႕ စကားအရ ၀ျပည္နယ္ အထူးေဒသကုိ ၁၉၈၉မွာ တည္ေထာင္လုိက္ပါတယ္။ ၀ျပည္နယ္အစုိးရက ၁၉၉၀ ဇန္န၀ါရီလမွာ ေပၚပီပင္ စုိက္ဧက ႏွစ္အလုိက္ ေလွ်ာ့ခ်ဖုိ႔ကုိ စီမံကိန္းခ် သတ္မွတ္လုိက္ပါတယ္။ ၁၅-၂၀ ႏွစ္ကာလ အတြင္းမွာ ေပၚပီ စုိက္ပ်ဳိးမႈ လုံး၀ အျမစ္ျပတ္ရမယ္ ဆုိတ့ဲ စီမံကိန္းခ်လုိက္တယ္။ ၁၉၉၀ တုန္းက ၀ျပည္နယ္က ေပၚပီပင္စုိက္ဧက ဟက္တာ ၄၀၅၀ ခန္႔ ရိွပါတယ္။ ႏွစ္စဥ္ ဘိန္းတန္ခ်ိန္ ၆၀ ခန္႔ ထြက္ပါတယ္။ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ ႀကိဳးပမ္းလာခ့ဲတာေၾကာင့္ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ဟက္တာ ၂၀၂၅ ကုိ ေဇာက္ထုိး က်ဆင္းသြားပါတယ္။ ထြက္ႏႈန္းလည္းပဲ တန္ ၃၀ ေလာက္ က်သြားပါတယ္။ အဲဒီ ကာလအတြင္း ၀ျပည္နယ္အစုိးရ မီးရိႈ႕ဖ်က္ဆီးလုိက္တ့ဲ မူးယစ္ေဆး နဲ႔ ျပဳျပင္မြမ္းမံရာမွာ သုံးစဲြတ့ဲ အေထာက္အကူပစၥည္း တန္ဖုိးေပါင္း ေဒၚလာ သန္း ၁၂၀ ေက်ာ္ပါတယ္။
ေပါင့္ယုိရွန္က ခုိင္ခုိင္မာမာ ဆုိပါတယ္ - မူးယစ္ေဆး တုိက္ဖ်က္ႏွိမ္နင္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ထဲမွာ ၀ျပည္နယ္က မူးယစ္ေဆး တုိက္ဖ်က္ေရးနဲ႔ စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈကုိ ၿပိဳင္တူ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ခ်မွတ္ပါတယ္။ ဒါကေန ျပည္သူေတြရဲ႕ စား၀တ္ေနေရး ျပႆနာကို ေျဖရွင္းႏုိင္မွာ ျဖစ္တယ္။ ကုန္လြန္ခ့ဲတ့ဲ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ ကာလအတြင္းမွာ ၀ျပည္နယ္က ေရာဘာပင္ ဟက္တာ ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ အစားထုိး စုိက္ပ်ဳိးႏုိင္ခ့ဲတယ္။ ဒါ့အျပင္ လက္ဘက္ေျခာက္ စုိက္ခင္းက ဟက္တာ ၃၂၄၀၊ ႏွစ္ရွည္သီးပင္ ဟက္တာ ၂၆၇၃၊ ၾကက္ ၀က္ ေမြးျမဴေရၿခံ၊ စီးကရက္ စက္ရုံ၊ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ ကုမၸဏီေတြကုိ ျပဳျပင္မြမ္းမံ ေဆာင္ရြက္ခ့ဲတယ္။ အထက္က ျပဆုိခ့ဲတ့ဲ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြေၾကာင့္ ၀ျပည္နယ္ အရပ္သူအရပ္သားတုိ႔ရဲ႕ ၀င္ေငြက ေပၚပီပင္ စုိက္ပ်ဳိးတ့ဲ ၀င္ေငြထက္ ၃၀ ရာခုိင္ႏႈန္း တုိးပြားမ်ားျပားလာတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ၀ျပည္နယ္ရဲ႕ ပညာေရးနဲ႔က်န္းမာေရး အေနအထားကလည္း ပုိမုိ ႀကီးမားတ့ဲ ေျပာင္းလဲမႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ ၁၉၈၉ တုန္းက ေဆးရုံ ၄ ရုံ၊ က်န္းမာေရး အေဆာက္အအုံ ၈ ခု၊ ေဆး၀န္ထမ္းေပါင္း ၁၅၀ ပဲ ရိွတယ္။ ကေန႔ ေဆးရုံက ၂၀၊ ေဆးေပးခန္းေတြက ၁၀၆ ခု၊ က်န္းမာေရး၀န္ထမ္း ၆၀၀ နီးပါး တုိးတက္လာတယ္။ ပညာေရး က်န္းမာေရးေတြ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲတ့ဲ အေျခအေနေၾကာင့္ ၀ျပည္နယ္ ျပည္သူေတြရဲ႕ မူးယစ္ေဆး တုိက္ဖ်က္ႏွိမ္နင္းမႈ သေဘာသကာရ အႏွစ္သာရကုိ တစတစ တုိးပြား သိျမင္လာပါတယ္။
တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ေပါင့္ယုိရွန္က ေျပာပါတယ္ - မ်က္ေမွာက္ ၀ျပည္နယ္က မူးယစ္ေဆး တုိက္ဖ်က္ႏွိမ္နင္းေရးမွာ ဟုိးအရင္ မူလကအတုိင္း ေငြေၾကး မလုံေလာက္မႈနဲ႔ ရင္ဆုိင္ ႀကဳံေတြ႔ေနရပါတယ္။ တရုတ္ျပည္နဲ႔ ဂ်ပန္တုိ႔ရဲ႕ ကူညီပ့ံပုိးေပးတာက လဲြၿပီး ကေန႔အထိ ၀ျပည္နယ္က တျခား ဘယ္ႏုိင္ငံကမွ အကူအညီ မရရိွေသးပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူက အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းတုိ႔က ၀ုိင္း၀န္းကူညီဖုိ႔ ေဆာ္ၾသလုိက္ပါတယ္။ ဒါမွသာ ေဆာလ်င္စြာနဲ႔ အပုိင္ ေျဖရွင္းလုိ႔ ရတယ္ ဆုိတ့ဲ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတုိင္ႀကီး ထေျမာက္ ေအာင္ျမင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာက ၀ျပည္နယ္မွာ ေပၚပီပင္ေတြ ခါတုိင္းႏွစ္ေတြထက္ ၅ ဆ တုိးခ်ဲ႕စုိက္ပ်ဳိးတာနဲ႔ စပ္လ်ဥ္းၿပီး ျပစ္တင္ ေ၀ဖန္ၾကတယ္။ ၀ျပည္နယ္ဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက လက္နက္အားနဲ႔ ရွင္းပစ္မယ္ ဆုိတ့ဲ ၿခိမ္းေျခာက္မႈကုိ ရင္ဆုိင္ ႀကဳံေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒါ့့အျပင္ ျမန္မာအစုိးရ ဆီကလည္း ဟုိးအရင္တုန္းက မရိွခ့ဲဖူးတ့ဲ ေလးလံျပင္းထန္တ့ဲ ဖိအားေတြ ႀကဳံေတြ႔ေနရတယ္။ ေနာက္တခ်က္ က်န္ပါေသးတယ္။ ထုိင္းႏုိင္ငံဘက္က မူးယစ္ေဆး တုိက္ဖ်က္ႏွိမ္နင္းေရးရယ္ နယ္ေျမစုိးမုိးမႈ စနစ္ စတာေတြေၾကာင့္ လက္နက္ကုိင္တပ္ဖဲြ႔ခ်င္း ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္တုိးမႈေတြ မၾကာခဏ ျဖစ္ေပၚလာတယ္။ ဒါေတြက ၀ျပည္နယ္သားေတြ ေရွးယခင္က မႀကဳံစဖူး ႀကဳံေတြ႔ေနရတ့ဲ ဖိအားေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒါေတြက ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေတာ့မယ့္ အေရးေတြ ေန႔ေရာညပါ က်ီးလန္႔စာစား အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္ရတာေတြ အစရိွတ့ဲ အေနအထား ခံစားေနရတယ္။ ပန္ခန္းေန လူသူေတြက သတင္းေထာက္ကုိ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ေျပာျပပါတယ္။ ဟုိးအရင္က ပန္ခန္း ပတ္လည္ အနားက နယ္ေျမေတြမွာ ေစ်းေန႔ေတြ ေရာက္လာရင္ ဘိန္းေရာင္း၀ယ္တ့ဲ ျမင္ကြင္းကုိ ျမင္ေတြ႔ရပါတယ္။ အခု ဒါေတြကုိ မျမင္ရေတာ့ပါဘူး။ ဒီရႈခင္းေဟာင္းေလးကုိ ျမင္ခ်င္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ၀ျပည္နယ္ ေတာင္ပုိင္းေဒသရဲ႕ ၿမိဳ႕ရြာကေလးေတြရဲ႕ ေစ်းေန႔မွာသာ ေတြ႔ႏုိင္ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ ဘိန္းစုိက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္မႈ ဟီးရုိးအင္း ထုတ္လုပ္မႈက ကေန႔ စုေပါင္းလုပ္ငန္းႀကီး ျဖစ္ပါၿပီ။ သာမန္လူေတြ လုံး၀ကုိ လုပ္ပုိင္ခြင့္ မရိွေတာ့ပါ။ ဘိန္းစုိက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္တ့ဲ ေဒသရဲ႕ လမ္း၀မွာ အေစာင့္အၾကပ္ တပ္သားေတြ အထပ္ထပ္ ခ်ထားတ့ဲ ဂိတ္ေတြ ရိွေနပါယ္။ အျပင္လူ လုံး၀ ၀င္လုိ႔ မရပါ။
ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးတာ ျမင္ေတြ႔လုိတ့ဲအတြက္ သတင္းေထာက္ေတြက ထုိေဒသသားေတြ ဖြင့္လွစ္တ့ဲ ခရီးသြား ကုမၸဏီတခုကုိ ရွာေတြ႔ပါတယ္။ ကုမၸဏီရဲ႕ ခရီးလွည့္လည္ၾကည့္ရႈတ့ဲ အစီအစဥ္မွာ ဘိန္းပန္းကုိ ၾကည့္ရမယ့္ အစီအစဥ္တခုပါ ပါရိွပါတယ္။ ခရီးသြားလမ္းညႊန္ေလးရဲ႕ ေခၚေဆာင္မႈ ေနာက္ကုိ လုိက္ပါသြားရပါတယ္။ သတင္းေထာက္ေတြဟာ ပန္ခန္းေတာင္ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာက ေတာင္းခပန္းမွာ ရႈခင္းေကာင္းတ့ဲ တ်ဳိင္လ်ံေတာင္ ရြာနံေဘးကုိ ေရာက္သြားတယ္။ သတင္းေထာက္က စူးစမ္းတ့ဲ အေနနဲ႔ တာ၀န္က်သူကုိ ေမးလုိက္တယ္ - “ဘိန္းေလး နည္းနည္းပါးပါးေလာက္ ရႏုိင္မလားခင္ဗ်ာ။ ဘယ္လုိ အရသာလဲ ဆုိတာ တဖြာ ႏွစ္ဖြာေလာက္ေတာ့ ျမည္းစမ္းၾကည့္ခ်င္လုိ႔ပါ” တာ၀န္က်သူက ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္သြားတယ္။ “ဘိန္းလား၊ မရိွပါဘူခင္ဗ်။ အခု တားျမစ္ခ်က္ေတြ ဒါ့ေလာက္ တင္းက်ပ္ေနတာဗ်ာ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ စုိက္ႏုိင္မလဲဗ်” ပါးစပ္ကသာ ေျပာတာ ခ်က္ခ်င္းပဲ အစားထုိး ပစၥည္းတခုကုိ ယူလာပါတယ္။ မဲညစ္ေရာင္လုိလုိ ေခ်ာကလက္ေရင္လုိလုိ ပိတ္စိမ္းပါးတစ။ သူေျပာတာက ဒီပိတ္စနဲ႔ ဘိန္းရည္စစ္ရပါတယ္ တ့ဲ။ “အေပၚပုိင္းမွာ ေျခာက္ေနတ့ဲ ဘိန္း အစအနေလး နည္းနည္းပါးပါး ကပ္က်န္ေနေသးတယ္။ မီးရိႈ႕ၿပီး ေရနဲ႔ ေဆး - ၊ ရွဴရတ့ဲ ၀ါးလုံးေျပာင္းေဆးတံႀကီးနဲ႔ တရိႈက္ႏွစ္ရိႈက္ေလာက္ ဆုိရင္ အာနိသင္က သိပ္ၿပီး မကြာျခားလွပါဘူးခင္ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔လုိ ဟုိလုိအေတြ႔အႀကဳံေလး ဒီအေတြ႔အႀကဳံေလးေတြ လုိခ်င္ၾကတ့ဲ တရုတ္ေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ အံ၀င္ခြင္က်ပါပဲ။ နည္းနည္းေလးေတာ့ ယစ္တစ္တစ္ ရိွပါလိမ့္မယ္။ မူးေ၀ ယစ္ထုိင္း ျဖစ္သြားေလာက္ေအာင္ မစုိးရိမ္ရပါဘူး”
ပိတ္စိမ္းစ ဇာပု၀ါပါးကုိ ၾကည့္လုိက္ရုံနဲ႔ ဒါဟာ အသုံးျပဳလုိ႔ သိပ္ၿပီး ၾကာလွေသးတာ မဟုတ္မွန္း အထင္အရွား သိလုိက္ပါတယ္။ အေပၚယံေၾကာမွာ ကပ္တင္ေနတ့ဲ ဘိန္းပုံေဆာင္ခဲေလးေတြက လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေလး ရိွေနတုန္းပါပဲ။
သတင္းေထာက္ နားလည္ သေဘာေပါက္ထားတ့ဲ ဘိန္းထုတ္လုပ္မႈရဲ႕ အစီအစဥ္ စီးေၾကာင္းကေန ၾကည့္လုိက္၇င္ ဘိန္းေတာင္သူလက္ထဲက ဘိန္းစိမ္းအေစးကုိ ၀ယ္ယူသိမ္းဆည္းၿပီးတ့ဲေနာက္ ေဗြေဆာ္ဦး အလုပ္က ဘိန္းစိမ္းကုိ အပူေပးၿပီး ေပ်ာ္၀င္ေစတယ္။ ေနာက္ၿပီး ပိတ္စိမ္းပါးနဲ႔ ဘိန္းထဲက အေရာအေႏွာ အမႈိက္သရုိက္ေတြကုိ စစ္ထုတ္လုိက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေနာက္ ခန္းေျခာက္ေအာင္ ထားရပါတယ္။ ဒါဟာ ဘိန္းစိမ္းကေန က်က္သြားပါၿပီ။ ေနာက္တဆင့္က က်က္ၿပီးသား ဘိန္းကုိ ဓာတုေဗဒေဆး၀ါးေတြ ေရာေႏွာထည့္လုိက္ၿပီး ျပဳျပင္မြမ္းမံရပါတယ္။ အဲဒီကေန အဆင့္ေတြခဲြ၊ အမ်ဳိးအစားေတြ ခဲြၿပီး စိန္၀ါ၊ ဟီးရုိးအင္း အစရိွတ့ဲ မူးယစ္ေဆး၀ါးေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။ အဆင့္ျမင့္ မူးယစ္ေဆး၀ါးေတြ ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ခု တာ၀န္က်သူက ဇာပိတ္စိမ္းပါး ယူလာၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ ျမည္းစမ္းဖုိ႔ ဆုိၿပီး ျပပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ေစာေစာေလးကမွ ဘိန္းရည္ေတြ အမိႈက္စစ္ထုတ္တ့ဲ ဇာပိတ္စိမ္းပါ။ အေစာပုိင္းက ကပ္ေၾကးနဲ႔ ကုိက္ျဖတ္ ယူလာတ့ဲ အပုိင္းအစေလး ျဖစ္တယ္ ဆုိတာ အထင္အရွားပါပဲ။ ဒါေတြက ဘာကုိ ေျပာျပေနသလဲ ဆုိရင္ ၎ေနရာမွာ ဒီတႏွစ္ ဘိန္းအမ်ားအျပား ရိတ္သိမ္းတာရယ္၊ ဘိန္းစိမ္းကေန ပထမအဆင့္ အက်က္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ ခ်က္လုပ္တ့ဲ အလုပ္ကုိ ဘယ္ေနရာမွာမဆုိ ေတြ႔ႏုိင္ျမင္ႏုိင္တယ္ ဆုိတာကုိ ေျပာျပေနတာပါပဲ။
၎ေနရာကလူက ေျပာပါတယ္ - “ပန္ခန္းနဲ႔ မုိင္ ၂၀-၃၀ အကြာက တခ်ဳိ႕ ၿမိဳ႕ကေလးေတြ၊ ရြာေတြမွာ ေစ်းေန႔ ေရာက္တ့ဲေန႔က်မွ ဘိန္းစိန္းေတြ ခ်ေရာင္းတာကုိ ေတြ႔ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဟုိးအရင္လုိ မဟုတ္ေတာပါ။ အခုေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ားက ပုန္းလွ်ဳိးကြယ္လွ်ဳိးေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီဗ်။ အမ်ားစုကေတာ့ လူသိရွင္ၾကား မလုပ္ၾကေတာ့ဘူးေလ” ယင္းေနရာမွာ ဘိန္းဟာ အၿမဲတမ္း ျမင္ၾကရတ့ဲ ကုန္စည္ဖလွယ္ဖုိ႔ ဒါမွမဟုတ္ ေငြေၾကး စီးဆင္းမႈ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းတခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ယင္းေဒသေန အတြင္းသိ အစင္းသိေတြက တုိးတုိးေလး ကပ္ၿပီး ေျပာျပပါတယ္။ ဒီကေန ၁၀ ကီလုိမီတာေလာက္ သြားလုိက္ရင္ တပ္စခန္း တခုကုိ ေတြ႔ရမယ္၊ အဲဒီမွာ ေစ်းေန႔ေတြ ဆုိရင္ ဘိန္းေရာင္းခ်ေနတာကုိ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ “ဓာတ္ပုံသြားရုိက္လုိ႔ေတာ့ မေကာင္းဘူးေနာ္။ အရုိက္မေတာ္ရင္ ခင္ဗ်ား အသက္ပါ ပါသြားႏုိင္တယ္ဗ်။ ၀တပ္သားေတြက ရုိင္းလည္း ရုိင္းတယ္။ ၾကမ္းလည္း ၾကမ္းတယ္။ သူတုိ႔က ခင္ဗ်ားကုိ အရင္ဦးေအာင္ ေဆာ္ထည့္လုိက္မွာ။ သိပ္ သတိထားရတာဗ်။ ေျပာရရင္ ခင္ဗ်ား ကင္မရာကုိ ေပးမေတြ႔တာ အေကာင္းဆုံးပဲ” ဒါပါပဲ။ အဲဒီလူက ထပ္ သတိေပးျပန္တယ္ - “ဒါဟာ ၀ျပည္နယ္ေနာ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ ျပည္တြင္းမွာလုိ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ ျပည္တြင္း(တရုတ္ျပည္)မွာ ေနသလုိမ်ဳိး ေပါ့တီးေပါ့ဆ ေနလုိ႔ မရဘူးဗ်။ ဘိန္းရာဇာႀကီးေတြက လမ္းေပၚမွာတင္ လူသတ္တာခင္ဗ်။ ဒါေတြဟာ ၀ျပည္နယ္မွာ မရိွတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူးေနာ္။ အဲဒီ သတၱ၀ါေတြက သူတုိ႔ကုိယ္မွာ အၿမဲ ေသနတ္ေဆာင္ထားတာဗ်။ တရုတ္ျပည္က လူေတြ ဒီမွာ အၿမဲပဲ ေသၾကရတယ္။ ေသမႈေသခင္း ဘာတခုမွ မရွင္းမလင္းႀကီးပဲဗ်။ တရုတ္ျပည္က လာတ့ဲ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြ ဆုိရင္ ေဟာဒီက ရဲေတြက တယ္ၿပီး စာရင္းထဲ ထည့္တာ မဟုတ္ဘူးဗ် ေနာ္”
x x x x x
နယ္နိမိတ္ေက်ာ္ၿပီး သတင္းစုေဆာင္းတ့ဲအခါ ၀ျပည္နယ္မွာ မူးယစ္ေဆး တုိက္ဖ်က္ ႏွိမ္္နင္းေရးအျပင္ တခား လန္းဆန္းထူးကဲတ့ဲ သိခ်င္စရာ အေၾကာင္းတခုကုိပါ ၾကားသိလုိက္ရတယ္။
ဟုိး အေစာႀကီးႏွစ္ေတြ ျဖစ္တ့ဲ သကၠရာဇ္ ၂၂၅ ခုႏွစ္တုန္းက ဟူလူ ဘုရင့္ႏုိင္ငံေတာ္မွာ ၀ တုိင္းရင္းသား ခနာ့ မန္ကြ်ဳိင္ အုပ္စု နဲ႔ ေတာင္ပုိင္းစစ္ခ်ီတ့ဲ စူဟန္႔နန္းရင္း၀န္ ၾကဴးကုိ႔လ်န္႔ တုိ႔ မဟာမိတ္ ဖဲြ႔လုိက္ၾကတယ္။ သူတုိ႔ ႏွစ္ဦးသား နယ္ျခားစခန္းမွာ အတူတူ ေစာင့္ၾကပ္ၾကမယ္ တဦးနဲ႔တဦး မဆန္႔က်င္ မတုိက္ခုိက္စတမ္း ကုိယ့္အပုိင္နဲ႔ကုိယ္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနထုိင္ၾကပါတယ္။ စုဟန္႔မင္းဆက္ကလည္း ခနာ့ မန္ကြ်ဳိင္ လူမ်ဳိးကုိ ၀ လူမ်ဳိးအျဖစ္ ထီးေမြနန္းဆက္ ဆက္ခံခြင့္ကုိ အသိအမွတ္ျပဳ ေနထုိင္ခ့ဲတယ္။ ဒါ့အျပင္ ကတိသစၥာပါ ခံထားၾကတယ္ တကယ္လုိ႔မ်ား ခနာ့ မန္ကြ်ဳိင္ လူမ်ဳိးစုရဲ႕ ဟူလူ (ဗူး) ဘုရင္ကုိ ျပင္ပက ရန္သတၱဳျပဳလာရင္ မဟာမိတ္ စူဟန္မင္းဆက္ နန္းေတာ္ကေနၿပီး စစ္ကူေပးဖုိ႔ တာ၀န္ယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က အစျပဳၿပီး ေနာက္ပုိင္း သကၠရာဇ္ ၁၇၀၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ခနာ့ မန္ကြ်ဳိင္ မိသားစု ထီးေမြနန္းေမြ ဆက္ခံတ့ဲ ၀ ဘုရင္ အရုိက္အရာ တရုတ္သမုိင္း အစဥ္အဆက္ မင္းေတြက ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ထားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ၀လူမ်ဳိးေတြက တရုတ္ျပည္ႀကီးအေပၚ တေလွ်ာက္လုံး ကတိသစၥာ တည္ခ့ဲၾကတယ္။
၁၈၈၆ ခုႏွစ္ ၿဗိတိသွ်တုိ႔ ျမန္မာတႏုိင္ငံလုံးကုိ က်ဴးေက်ာ္ သိမ္းပုိက္လုိက္တယ္။ ၎ေနာက္ တရုတ္ျမန္မာနယ္စပ္ ခ၀ ေတာင္ကုိ မ်က္ေစာင္းထုိးတယ္။ ထုိစဥ္တုန္းက ၅၉ ဆက္ေျမာက္ ၀ ဘုရင္ နာမည္က ဟူယိြစန္း ေခၚပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ ၀လူမ်ဳိးစု ၁၈ အုပ္စု ရိွၾကတယ္။ ၿဗိတိသွ်တုိ႔က ေရွးဦးဆုံး ဘုရင္ ဟူယိြစန္းကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ လက္ေအာက္ခံ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ဘုရင္ ဟူယိြစန္းရဲ႕ အည့ံမခံမႈေၾကာင့္ ၿဗိတိသွ်တုိ႔က တပ္အင္အား ၂၀၀၀ ေစလႊတ္ၿပီး ခ၀ ေတာင္ကုိ အတင္း ထုိးႏွက္ေလတယ္။ ဒါ့အျပင္ အတင္းအက်ပ္ပဲ ထုိတုန္းက ၀ တုိ႔ရဲ႕ နန္းစုိက္ရာ ျဖစ္တ့ဲ ပန္ဟုန္ကုိ တုိက္တယ္။ လက္နက္ အသာစီး အားကုိးနဲ႔ အတင္း၀င္ အတင္းသိမ္း လုပ္ၾကတ့ဲ ၿဗိတိသွ်ေတြက ၀အုပ္စု ၁၈ စုထဲက ယုံပန္၊ မွန္ရွန္း ႏွစ္စုကုုိ သိမ္းပုိက္လုိက္တယ္။ ၀ ေခါင္းေဆာင္ ဟူယိြစန္းက က်န္ရိွတ့ဲ ၁၆ စုက လူေတြကုိ ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ၿဗိတိသွ်တုိ႔ရယ္ ၎တုိ႔လက္ပါးေစ ၀ သစၥာေဖာက္တုိ႔နဲ႔ ေသြးေခ်ာင္းစီး တုိက္ပဲြႀကီး တုိက္ၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံး က်ဴးေက်ာ္သူတုိ႔ကုိ အႏုိင္တုိက္ႏုိင္ခ့ဲတယ္။ ဘုိးစဥ္ေဘာင္ဆက္ အဆက္ဆက္ရဲ႕ ေရေျမေတာေတာင္ကုိ အကာအကြယ္ ေပးႏုိင္ေလတယ္။ ၀တုိ႔ရဲ႕ တရုတ္ျပည္ဘက္မွာ ရိွေနတ့ဲ ပုိင္နက္ နယ္ေျမေတြကုိပါ ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္ေလတယ္။ ရဲစြမ္းသတၱိရိွတ့ဲ ဟူယိြစန္းဟာ တုိက္ပဲြမွာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဒဏ္ရာ ရသြားတယ္။ ေအာင္ပဲြခံၿပီးတ့ဲ ဒုတိယႏွစ္မွာပဲ ေရာဂါဘယနဲ႔ ကြယ္လြန္သြားပါတယ္။
ဟူယိြစန္းရဲ႕ သား ဟူက်န္းဟန္႔က ၆၀ ဆက္ေျမာက္ ၀ႏုိင္ငံ ဘုရင္အျဖစ္ တာ၀န္ယူတယ္။ ဟူက်န္းဟန္႔ ဘုရင္ျဖစ္ၿပီးတ့ဲ ၆ ႏွစ္ေျမာက္ ၁၉၄၀ ခုႏွစ္မွာ က်ဴးေက်ာ္ေရးသမား ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တုိ႔ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေျမာက္ပုိင္းကေနၿပီး တရုတ္ျပည္ကုိ ထုိးစစ္ဆင္တယ္။ နန္းစုိက္ထားတ့ဲ ပန္ဟုန္ကုိပါ တုိက္တာေပါ့။ ၀ ဘုရင္ ဟူက်န္းဟန္႔ သူ႔ဖခင္ေသြးနဲ႔ ၀ေတြကုိ ဦးေဆာင္ၿပီး ဂ်ပန္တပ္နဲ႔ အႀကိတ္အနယ္ တုိက္ၾကေလတယ္။ ႏွစ္ဘက္ ေသြးေခ်ာင္းစီးတုိက္ပဲြ ၃ ႏွစ္ ၾကာပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ဂ်ပန္ေတြ ပန္ဟုန္ကုိ တလက္မေလးေတာင္ မရလုိက္ပါ။
၁၉၄၃။ ၀ဘုရင္ ဟူက်ဳန္းဟန္႔ ဂ်ပန္နဲ႔ တုိက္တ့ဲပဲြမွာ ဒဏ္ရာ ရတာရယ္၊ အပင္ပန္း ခံလြန္းတာနဲ႔ ေရာဂါေၾကာင့္ ကြယ္လြန္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သူ႔ရဲ႕သား ကေလးငယ္ေလးသာ ရိွေသးတာ ျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ ညီျဖစ္တ့ဲ ဟူက်ဳန္းဟြာက ၀တုိ႔ရဲ႕ ၆၁ ဆက္ေျမာက္ ဘုရင္ ျဖစ္လာတယ္။ ဟူဘုရင့္မိသားစုတုိ႔က ၁၇၀၀ ျပည့္ႏွစ္ မတုိင္ခင္ကတည္းက ကတိသစၥာ ဆုိထားတာ ရိွပါတယ္။ ကမၻာတည္သေရြ႕ ကာလပတ္လုံး က်ဳံဟြာဟန္႔ တရုတ္တုိ႔နဲ႔ ဥမကဲြ သုိက္မပ်က္ တစည္းတလုံးတည္း ရိွေနပါ့မယ္။ အရုိးထဲကေနၿပီး မိမိရဲ႕ မ်ဳိးရုိးစဥ္ဆက္က တရုတ္လူမ်ဳိးေတြသာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဖခင္ ဟူယိြစန္းက သူ႔သားေတြကုိ နာမည္ေပးတာမွာ “က်ဳန္းဟြာ၊ က်ဳန္းဟန္႔” ဆုိတာေတြကုိ ၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။
(ျမန္မာျပန္ဆုိသူ၏ ရွင္းလင္းခ်က္ - က်ဳန္း ရဲ႕ အဓိပၸာယ္က သစၥာရိွျခင္း၊ သစၥာထားျခင္း၊ သစၥာေစာင့္သိျခင္း။ ဟြာ က တင့္တယ္ျခင္း၊ အဆီအႏွစ္၊ အညြန္႔အဖူး၊ တရုတ္။ ဟန္႔-ဟန္က BC ၂၀၆ မွ AD ၂၂၀ ႏွစ္အထိ မင္းဆက္ ရွည္လ်ားတ့ဲ ဟန္မင္းဆက္ခတ္ ျဖစ္တယ္။ ဟန္မင္းဆက္ေခတ္ တရုတ္ျပည္မွာ အင္မတန္ စည္ပင္ သာယာ ၀ေျပာတယ္။ ဒါကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး တရုတ္တုိ႔က သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔ ဟန္လူမ်ဳိး ဟြာတရုတ္ ဆုိၿပီး ေခၚၾကတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဟြာ=တရုတ္၊ ဟန္႔(ဟန္)=တရုတ္ ျဖစ္တယ္။ ဟန္မင္းဆက္ေခတ္လုိပဲ ထန္မင္းဆက္ေခတ္လည္းပဲ ရိွေသးတယ္။ ထန္မင္းဆက္ေခတ္က ခရစ္သကၠရာဇ္ ၆၁၈-၉၀၇ အထိ ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာတုိ႔ရဲ႕ ပ်ဴေခတ္နဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္ပါ။ တရုတ္ျမန္မာ တရင္းတႏွီး ဆက္ဆံမႈ အရိွဆုံး ေခတ္တေခတ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ထန္ေခတ္မွာ စကၠဴ၊ ပုံႏွိပ္၊ သံလုိက္အိမ္ေျမာင္ တီထြင္မႈေတြ ျပဳခ့ဲတယ္။ ေၾကြထည္ပစၥည္းေတြ ထြန္းကားတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ ထြန္းကားမႈ ျပဳလာတယ္။ စြန္း၀ူခုန္း ေမ်ာက္ကားက ဘုန္းေတာ္ႀကီး အေနာက္ မဇၥ်ိမဆီ ပိဋကတ္ သုံးပုံ သြားေရာက္ ပင့္ေဆာင္ျခင္း သမုိင္း ၀တၳဳေၾကာင္းက ထန္မင္းဆက္ေခတ္ကုိ ေနာက္ခံျပဳထားတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ထန္မင္းဆက္ေခတ္ကလည္း ဟန္မင္းဆက္ ေခတ္လုိပဲ တရုတ္ျပည္ဟာ ဒီတုန္းက အင္မတန္ ေအးခ်မ္းၿပီး ဖံြ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထန္=တရုတ္ ရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာပါတယ္။ ေနာက္ - က်ဳံး ဆုိတာ အလယ္၊ အတြင္း၊ အထဲ၊ ၾကား ဆုိတ့ဲ အဓိပၸာယ္ပါ။ ကုိ က တုိင္းျပည္၊ ျပည္၊ ႏုိင္ငံ၊ တုိင္းႏုိင္ငံပါ။ လူမ်ဳိးတုိင္းက ကုိယ့္လူမ်ဳိးကုိ အမြမ္းတင္ စကား ဆုိေလ့ရိွၾကပါတယ္။ တရုတ္တုိ႔လည္းပဲ သူတုိ႔ရဲ႕လူမ်ဳိးဟာ ကမၻာေလာကသားေတြထဲမွာ အစြမ္းဆုံး အထက္ဆုံး အေတာ္ဆုံး အေကာင္းဆုံးလုိ႔ လူမ်ဳိးတုိင္းရဲ႕ သေဘာဆႏၵအတုိင္း ရိွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံဟာ ကမၻာ့ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ဗဟုိစံထားရမယ့္ႏုိင္ငံ ဆုိတ့ဲ “က်ဳံးကုိ” လုိ႔ ကုိယ့္ႏုိင္ငံကုိ ေခၚတြင္လာပါတယ္။ ဒါေတြကုိ ၿခဳံလုိက္ရင္ တရုတ္=ဟြာ၊ ဟန္(ဟန္႔)=ထန္ တုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။)
ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ က်ဴးေက်ာ္နယ္ခ်ဲ႕တ့ဲ အဂၤလိပ္တုိ႔က တရုတ္ျပည္ကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေျမာက္ပုိင္းကေန က်ဴးေက်ာ္ ၀င္ေရာက္ဖုိ႔ အစဦးဆုံး ၀ ဘုရင့္ ေနျပည္ေတာ္ ပန္ဟုန္ကုိ တုိက္ရပါတယ္။ ၀ ဘုရင္ ဟူယိြစန္းက ရြတ္ရြတ္ခြ်န္ခြ်န္ ခုခံ တုိက္ခုိက္တယ္။ အဂၤလိပ္တုိ႔ ေနာက္ဆုံး လက္ေလွ်ာ့ၿပီး ျပန္ဆုတ္တယ္။ ေနာက္တႏွစ္ ဟူယိြစန္း ေသသြားတယ္။ သူ႔သား ၂ေယာက္ကုိ ဟူက်ဳန္းဟြာ၊ ဟူက်ဳန္းဟန္႔ လုိ႔ အမည္ေပးခ့ဲတယ္။ သားႀကီး ဟူက်ဳန္းဟန္ ဘုရင္ တက္လုပ္တယ္။ သူ႔ေခတ္မွာ ဂ်ပန္ေတြကလည္း ျမန္မာျပည္ေျမာက္ဘက္စြန္းကေန တရုတ္ျပည္ထဲ ၀င္တုိက္တယ္။ ဟူက်ဳန္းဟန္႔ ခုခံ တုိက္ခုိက္တယ္။ ဂ်ပန္ေတြ အထမေျမာက္ေတာ့ဘဲ ျပန္ဆုတ္တယ္။ ဟူက်ဳန္းဟန္႔လည္း ေသေတာ့ ဟူက်ဳန္းဟြာက ရင္ခြင္ပုိက္ အုပ္ခ်ဳပ္တ့ဲ ဘုရင္ အျဖစ္ တက္လာပါတယ္။
၁၉၅၂ ခုႏွစ္။ ကူမင္တန္ တပ္မွဴး လီမိ အသစ္က တက္လာတ့ဲ တရုတ္ျပည္သူ႔ သမၼတႏုိင္ငံ အစုိးရကုိ ၀ျပည္သားတုိ႔ေတာ္လွန္ဖုိ႔ “အထူးတာ၀န္ခံ” ကုိ ေစလႊတ္လုိက္တယ္။ ၀ တုိင္းရင္းသားရင္ခြင္ပုိက္ ဘုရင္ ဟူက်ဳံးဟြာကုိယ္တုိင္ “အထူးတာ၀န္ခံ” ေစတမန္ ကုိ ကိုယ္တုိင္ပဲ သတ္ပစ္လုိက္တယ္။ ဒါ့အျပင္ တရုတ္ျပည္သူ႔ လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ကုိ ၿမိဳ႕ေတာ္ ပန္ဟုန္မွာ အေျခစုိက္ တပ္ခ်ထားဖုိ႔ ႀကိဳဆုိေလတယ္။
၁၉၅၅ ခုႏွစ္။ တရုတ္ျပည္သူ႔ လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္က တရုတ္ျမန္မာ နယ္စပ္တေလွ်ာက္မွာ ကူမင္တန္ တပ္ၾကြင္းတပ္က်န္ လီမိတပ္နဲ႔ တုိက္ၾက ခုိက္ၾကတန္းက တရုတ္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ ကင္းေထာက္တပ္ဖဲြ႔ တပ္စုမွဴးေလး ဟြမ္ယြင့္စူး နဲ႔ ေရွ႕က ၀ဘုရင္ ဟူရဲ႕ တဦးတည္းေသာ သမီး (ယူနန္တုိင္းရင္းသားေကာလိပ္ ေက်ာင္းၿပီးခါစ) ဟူေကြ႔မိန္ သက္၀င္ ခ်စ္ႀကိဳး ငင္ၾကေလတယ္။ ကြယ္လြန္သူ ၀ ဘုရင္ ဟူက်ဳန္းဟန္႔ရဲ႕သမီး ဟူေကြ႔မိန္ဟာ ထုိစဥ္တုန္းက ခ်န္းယြမ္ခရုိင္ ေကာ္မတီ တုိင္းရင္းသား ဌာနမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ပါတယ္။ ႏွစ္ဦးသား ကုိယ့္လုပ္ငန္းတာ၀န္ မပ်က္မကြက္ ထမ္းေဆာင္ၾကပါတယ္။ ယြမ္ခရုိင္ အစုိးရက သူတုိ႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ လက္ထပ္ခြင့္ ေတာင္းခံခ်က္ကုိ သေဘာတူလုိက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ၀တုိင္းရင္းသားတုိ႔ရဲ႕ ဓေလ့အတုိင္း ဘုရင့္သမီးေတာ္ ဟူေကြ႔မိန္ဟာ ႏုိ႔စုိ႔စ ပုခက္တြင္းကာလ ပူတူတူးေလး အရြယ္မွာကတည္းက တျခား ၀ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစု ေခါင္းေဆာင္ႀကီးရဲ႕ အရြယ္မေရာက္ေသးတ့ဲ သားနဲ႔ ေနာင္တခ်ိန္မွာ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ေပးဖုိ႔ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းထားတာ ရိွေနျပန္ပါေသးတယ္။ ခ်စ္သူ ႏွစ္ဦးမွာ အပူမီး ေတာက္ေလာင္လုိ႔ ေနေခ်ၿပီေကာ။
၀သမီးပ်ဳိရဲ႕ ဘုရင့္ ေတာ္၀င္ အမ်ဳိးအႏြယ္က တခက္။ ဒါက မိန္းကေလးဘက္က အခက္။ ေဟာ - ဒီဘက္ ေယာက်္ားေလးဘက္ကေကာ တ့ဲ။ သူလည္းပဲ သူ႔အခက္နဲ႔သူ။
ထုိတုန္းက စစ္တပ္မွာက တင္းၾကပ္တ့ဲ စစ္စည္းကမ္းက ရိွေနတယ္ေလ။ အရာရိွ အရာခံ ဆုိတ့ဲသူဟာ သူေဌးသူၾကြယ္ လယ္သမားရဲ႕ အဆင့္ထက္ ျမင့္တ့ဲ လူတန္းစား အလႊာကုိ လက္ထပ္ပုိင္ခြင့္ မရိွရ တ့ဲ။ ကဲ - ဟုိဘက္ကခက္သလုိ ဒီဘက္ကလည္း ခက္တာ ရိွေနျပန္ၿပီ။ ဟူေကြ႔မိန္က ပေဒသရာဇ္ အရွင္သခင္ ေတာ္၀င္ ဘုရင့္မ်ဳိးႏြယ္ အရင္းေခါက္ေခါက္ႀကီးေလ။ ဒါေၾကာင့္ အသည္းခ်င္းအပ္ ရင္ခ်င္းအပ္ၿပီး ခ်စ္ၾကတ့ဲသူႏွစ္ဦး ႏွစ္ကုိယ္တူ ေပါင္းေဖာ္ဖုိ႔ကုိ ႏွစ္ဦးအတူ ပူးတဲြၿပီး တရား၀င္ ေတာင္းဆုိလုိက္တယ္။ စစ္တပ္ဘက္ ေခါင္းေဆာင္ပုိင္းေရာ၊ ရင္ခြင္ပုိက္ဘုရင္ ျဖစ္တ့ဲ ဘႀကီးေတာ္ ဟူက်ဳန္းဟြာ ဘုရင္မင္းျမတ္တုိ႔ရဲ႕ တၿပိဳင္နက္ ကန္႔ကြက္ခ်က္နဲ႔ ရင္ဆုိင္ ႀကဳံေတြ႔ၾကရေလၿပီ။ ယာယီ ရင္ခြင္ပုိက္ ဘုရင္ ဟူက်ဳန္းဟြာက တူမေတာ္ ဟူေကြ႔မိန္ သူတုိ႔ ၀ေတာင္တန္းကုိ ခဲြခြာၿပီး တရုတ္ျပည္သူ႔ တပ္မေတာ္ လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္ဖဲြ႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြကုိ စလုပ္ေပးကတည္းက တယ္ၿပီး ႏွစ္ၿမိဳ႕လွတာ မဟုတ္ဘူး။ ခုဟာက အရင္က လုပ္ကုိင္ေပးတာထက္ ပုိၿပီး မႏွစ္ၿမိဳ႕ႏုိင္တ့ဲ လက္ထပ္ေရး အိမ္ေထာင္ေရး မ်ဳိးဆက္အေရးနဲ႔လည္း ဆုိင္လာတယ္။ ေရွးထုံးစဥ္လာနဲ႔ လားလားမွ မကုိက္ညီတ့ဲအတြက္ ဟုိဘက္အခက္ ဒီဘက္အခက္ေတြ စုံလင္ေနတ့ဲ သပြတ္အူ။ ေရွ႕ဆက္ ဘယ္လုိေတြမ်ား ျဖစ္ေခ်မလဲ။
ေနာက္ပုိင္းရဲ႕ ေရွ႕တုိးျဖစ္လာခ်က္ေတြက ဇာတ္လမ္း အေတာ့္ကုိ ဆန္လာတယ္။ တပ္မွဴးေလး ဟြမ္ယြင့္စူးက အသနားခံစာ တေစာင္ၿပီးတေစာင္ တင္တယ္။ အေျခအေနကုိ အစီရင္ခံတယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ဦး အတူေပါင္းေရးအတြက္ အထက္ပါတီ အဖဲြ႔အစည္းကုိ ေလွ်ာက္လႊာေတြ တေစာင္ၿပီး တေစာင္ တင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခက္အခဲေတြက ရိွၿမဲ။ တင္လုိက္တ့ဲ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေတြထဲမွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ဴအင္လုိင္းဆီကုိ တင္တ့ဲစာလည္း ပါတယ္။ အခ်စ္စိတ္ေတြ မြန္လြန္းၿပီး ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ခ်ဴအင္လုိင္းဆီ တင္လုိက္တ့ဲ စာဟာ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရဲ႕ ဘ၀ ကံၾကမၼာကုိ ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္ေခ်ၿပီ။ ခ်ဴအင္လုိင္းက တပ္စုမွဴးေလးရဲ႕ အသနားခံ တင္ျပခ်က္ကုိ သေဘာတူ ခြင့္ျပဳလုိက္ပါတယ္။
၁၉၅၆ ႏွစ္ကုန္ပုိင္းကုိ ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ မာရွယ္ ဖုန္တက္၀ိႈင္ ကုိယ္တုိင္ လက္မွတ္ထုိး ခြင့္ျပဳလုိက္တယ္။ စစ္မွန္တ့ဲ ခ်စ္ေမတၱာရွင္ေတြ ဘ၀ၾကင္ေဖာ္အျဖစ္ ေပါင္းသင္းသြားၾကေလၿပီ။ ၁၉၅၇ မွာ ဟြမ္ယြင့္စူး နဲ႔ ဟူေကြ႔မိန္တုိ႔မွာ ဟြမ္ေ၀့မိန္ ဆုိတ့ဲ သားေလးတေယာက္ ဖြားျမင္ပါတယ္။ စာေရးသူ (သတင္းေထာက္)က ဟူေကြ႔မိန္ဆီ ဂါရ၀ျပဳ အလည္သြားတ့ဲအခါမွာ ယခင္ ၀ မ်ဳိးႏြယ္စု ဘုရင့္သမီးေတာ္ေလး ျဖစ္ခ့ဲသူက လြန္ခ့ဲတ့ဲ ၄၇ ႏွစ္တုန္းက အခ်ိန္ကုိ လြမ္းဆြတ္ တသၿပီး သက္ျပင္းရွည္ႀကီးတခု ခ်လုိက္ရင္း စာေရးသူကုိ ေျပာျပပါတယ္။ “အဲ - ဟုိတုန္းက ေလာင္ဟြမ္နဲ႔ သမီးရည္းစား ျဖစ္ရတာေလ ခက္တာမွ တကယ့္ကုိ ခက္လုိက္တာ သူငယ္တုိ႔ရယ္”
၁၉၆၀ တရုတ္ျမန္မာ ႏွစ္ႏုိင္ငံ နယ္နိမိတ္မ်ဥ္းမပုိင္းျခားခင္တုန္းက ကေန႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ ၀ျပည္နယ္ နယ္ေျမေဒသက တရုတ္ျပည္နယ္ရဲ႕ ပုိင္နက္နယ္ေျမထဲမွာ က်ေရာက္ေနပါတယ္။ အခု ၀ျပည္နယ္ ညြန္႔ေပါင္းပါတီ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး ေက်ာက္နီလုိင္ဟာ အဲဒီတုန္းက ဆုိရင္ တရုတ္ျပည္ ခ်န္းယြမ္ခရုိင္ ကုန္ထုတ္လုပ္ေရး ဌာနတခုက စာရင္းကုိင္ေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု ၀ျပည္နယ္ ညြန္႔ေပါင္းတပ္ဖဲြ႔ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ေပါင့္ယုိ႔ရွန္လည္း ဟုိးတုန္းက ၀ တုိင္းရင္းသား ၁၈ အုပ္စုထဲက တစုျဖစ္တ့ဲ အုပ္စုေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ သားတေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၆၀ မွာ တရုတ္ျမန္မာ နယ္ေျမ ပုိင္းျခားၿပီးစီးသြားတ့ဲေနာက္ နဂုိမူလက ၀ တုိင္းရင္းသားေတြ ေနထုိင္ခ့ဲတ့ဲ ေဒသက အစိတ္အပုိင္း တပုိင္းဟာ ျမန္မာ့ပုိင္နက္ထဲဆီ သြတ္သြင္းလုိက္ပါတယ္။ (ဆဲြထုတ္သြားတ့ဲ နဂုိမူလ ၀ ဘုရင္ နန္းစုိက္တ့ဲ ပန္းဟုန္ အခု ျမန္မာႏုိင္ငံ ၀ျပည္နယ္ရဲ႕ မုန္းေမာက္ ခရုိင္၊ နန္တိတ္ အထူးေဒသ ျဖစ္သြားပါတယ္) ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္က အစျပဳၿပီး ၀ျပည္နယ္ နယ္ေျမေဒသက တေလွ်ာက္လုံး တုိင္းရင္းသား ကုိယ္ပုိင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အေနအထားမွာ ေရာက္ရိွေနပါၿပီ။ ဒီေနာက္ပုိင္းမွာ ဗကပ ရဲ႕ အခ်ိန္ကုိ ေရာက္လာျပန္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျမန္မာအစုိးရက ဒီေနရာကုိ လုံး၀ စုိးမုိးလုိ႔ မရပါ။ ဗကပ ၿပိဳကဲြ ပ်က္သုဥ္းသြားၿပီးတ့ဲေနာက္ ၀ျပည္နယ္မွာ တေလွ်ာက္လုံး တပ္အင္အား ေသာင္းေပါင္း အသင့္အတင့္ ပုိင္ဆုိင္ပါတယ္။ မူးယစ္ေဆးနဲ႔ တပ္အင္အားကုိ ေကြ်းေမြးတယ္။ တခ်ဳိ႕ အစိတ္အပုိင္းကုိ ပုိင္းျခားေပးလုိက္တယ္။ တသီးတျခား ၀ျပည္နယ္ႀကီး ဘုရင့္ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး တည္ေထာင္လုိတ့ဲ ဆႏၵရိွတယ္။ ေနာက္ပုိင္း ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ ခဲြထြက္ၿပီး သီးျခား လြတ္လပ္တ့ဲ ႏုိင္ငံအျဖစ္ တည္ေထာင္လုိတ့ဲ ေတာင္းဆုိခ်က္ကုိ အေပၚယံေၾကာ အေနနဲ႔ စြန္႔လႊတ္လုိက္သလုိမ်ဳိး ရိွေနပါတယ္။
ျမန္မာအစုိးရက ၀ျပည္နယ္ကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အမွတ္ ၂ အထူးေဒသ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေဒသရယ္လုိ႔ အသိအမွတ္ ျပဳထားတယ္။ ဒါေတြက အဆင့္ျမင္မားတ့ဲ ကုိယ္ပုိင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္အာဏာကုိ ရယူလုိက္ၿပီး ေက်ာက္နီလုိင္ နဲ႔ ေပါင့္ယုိ႔ရွန္တုိ႔ ေခါင္းေဆာင္ ႏွစ္ေယာက္ကုိ ေဒသ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အထူး အမႈေဆာင္ နဲ႔ ရဲတပ္ဖဲြ႔ ဦးစီးမွဴး ရာထူးေတြကုိ ေပးအပ္ထားပါတယ္။ ဘယ္လုိပင္ ဘာေတြပဲ ေပးအပ္ႏွင္းေပမယ့္ ၀ျပည္နယ္ဟာ ၀ျပည္နယ္ႀကီး ေပၚေပါက္ဖုိ႔အေရးကုိေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ လက္အလႊတ္ခံမွာ မဟုတ္ေခ်။
၁၉၉၃ ၾသဂုတ္လ။ ခြ်န္ယြမ္ခရုိင္ ျပည္သူ႔ လုံၿခဳံေရး ဌာန ဌာနမွဴး ဟြမ္ေ၀့မိန္ဟာ အထူး ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ ၀ျပည္နယ္ အထူးေဒသ ဖဲြ႔စည္းတည္ေဆာက္တ့ဲ အခမ္းအနားႀကီးကုိ တက္ေရာက္လာပါတယ္။ ၀ျပည္နယ္ အထူးေဒသ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္ေျမ ေဒသ တည္ေထာင္ၿပီးတ့ဲေနာက္ ကုလသမဂၢ မူးယစ္ေဆး၀ါး တုိက္ဖ်က္ႏွိမ္နင္းေရး ဗ်ဴရုိ၊ ျမန္မာႏုိင္ငံ အစုိးရ၊ တရုတ္အစုိးရတုိ႔ရဲ႕ ပ့ံပုိး ကူညီမႈေတြေၾကာင့္ ၀ျပည္နယ္ မူးယစ္ေဆး တုိက္ဖ်က္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္ကုိ စတင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၿပီးျဖစ္တယ္။ တရုတ္ျပည္ကလည္း မူးယစ္ေဆး တုိက္ဖ်က္ႏွိမ္နင္းေရးအတြက္ အစားထုိး သီးႏွံ စုိက္ပ်ဳိးေရးမွာ အင္တုိက္ အားတုိက္ ကူညီေဆာင္ရြက္ေနပါတယ္။
စာေရးသူ (သတင္းေထာက္) တလမ္းလုံး ေမးျမန္း ရွာေဖြပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး ရွာေတြ႔ၿပီး ဟြမ္ေ၀့မိန္နဲ႔ ေတြ႔ဆုံစကားေျပာခြင့္ေတာ္ ရပါတယ္။ ဟြမ္ေ၀့မိန္ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၀င္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ၁၉၉၀ မွာ အသက္ ၃၃ ႏွစ္ ျပည့္ေတာ့ ခ်န္းယြမ္ခရုိင္ ျပည္သူ႔လုံၿခဳံေရး ဌာနရဲ႕ ဌာနမွဴး တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနပါတယ္။ လိန္ခ်န္းေဒသ ျပည္သူ႔လုံၿခဳံေရး ဌာန မူးယစ္ေဆး၀ါး တုိက္ဖ်က္ႏွိမ္နင္းေရး ဌာနခဲြ ေကာ္မတီ၀င္အျဖစ္ ထမ္းေဆာင္ပါတယ္။ အခုေတာ့ လိန္ခ်န္း ျပည္သူ႔လုံၿခဳံေရး ဌာနရဲ႕ ႀကီးၾကပ္ စစ္ေဆးေရး ဌာနမွဴး တာ၀န္ကုိ ယူထာပါတယ္။ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ ျပည္သူလုံၿခဳံေရး ဌာနမွဴးက ၀ လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ စိတ္၀မ္း ႏွလုံးသားထဲမွာ သူတုိ႔ရဲ႕ ဘုရင္မ်ဳိးႏြယ္ရယ္လုိ႔ သေဘာထားၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ဆုိ ပန္ဟုန္ ၀ ဘုရင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးဟာ လိန္ခ်န္းေဒသနဲ႔ ၀ျပည္နယ္ ညြန္႔ေပါင္းအစုိးရရဲ႕ မုန္းေမာက္ခရုိင္၊ နန္းတိန္း အထူးေဒသ တေလွ်ာက္တုိ႔ဟာ အခုဆုိ နယ္နိမိတ္ အျပင္ဘက္က အသက္အရြယ္ႀကီးတ့ဲ ၀လူမ်ဳိးေတြက ဟြမ္ေ၀့မိန္ကုိ ေတြ႔ျမင္လုိက္တယ္ ဆုိရင္ပဲ ခ်က္ခ်င္း ေျမျပင္ေပၚ ၀ပ္ခ်လုိက္ၿပီး အရွင္သခင္ကုိ အရုိအေသ ေပးသလုိမ်ဳိး ရိုက်ဳိး၀ပ္တြၾကေလတယ္။ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၀င္ ျဖစ္ေနတ့ဲ ဟြမ္ေ၀့မိန္ချမာ သူေၾကာက္ရြံ႕သလုိ အရုိအေသ ေပးခံရတာမ်ဳိးကုိ နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔ ရင္ဆုိင္ရေလၿပီ။
ဟြမ္ေ၀့မိန္ တာ၀န္ယူေနတ့ဲ လိန္ခ်န္းခရုိင္ နယ္နိမိတ္ အတြင္းမွာ မူးယစ္ေဆး ကုန္ပစၥည္းေတြက ဗုန္းေပါလေအာ ဗြက္ေပါက္ေနၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ လိန္ခ်န္းက မူးယစ္ေဆး နယ္နိမိတ္ ျဖတ္သန္းမႈ အႀကီးထြားဆုံး ေနရာ ျဖစ္ႏွင့္ေနၿပီးျဖစ္တယ္။ မူးယစ္ေဆး ရင္းျမစ္နဲ႔က ေရေျမ ေတာေတာင္က တသားတည္း ဆက္စပ္လုိ႔ ေနၾကေလတယ္။ သူက နယ္ျခားေဒသ ဆင္းရဲမဲြေတတ့ဲ ခရုိင္ေတြက ၀င္ေငြ ထြက္ေငြ မမွ်တတ့ဲ မူးယစ္ေဆး တုိက္ဖ်က္ႏွိမ္နင္းေရး အသုံးစရိတ္ေတြ၊ လူအင္အား၊ ပစၥည္းအင္အားကုိ - - ေနလုိ႔က လုံး၀ ပိတ္ဆုိ႔ႏုိင္မွာ မဟုတ္တာကုိ သူ ေတြးမိတယ္။ ဒိထက္ ပုိေကာင္းတ့ဲ နည္း ရိွမ်ား ရိွမလား ဆုိတာကုိ သူ အေလးအနက္ ေတြးပါတယ္။ ဟြမ္ေ၀့မိန္- - -လုိက္တယ္။ ၀ျပည္နယ္ ထိပ္တန္း ေခါင္းေဆာင္ပုိင္းေတြထဲက အေရအတြက္ တ၀က္ေက်ာ္ေလာက္က ခ်န္ယြမ္သားေတြ ျဖစ္တယ္။ ဥပမာ ေထာက္ျပရရင္ ထိပ္ဆုံးတန္းက ၀ျပည္နယ္ ညြန္႔ေပါင္း ပါတီ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ေက်ာက္နီလုိင္၊ ဒု အတြင္းေရးမွဴး ေရွာင္းမိန္လ်န္႔၊ - - အစရိွတ့ဲ သူေတြပါပဲ။ ဟြမ္ေ၀့မိန္ဟာ မိမိရဲ႕ အသြင္ထူးျခားတ့ဲ ဘုရင့္ မ်ဳိးေတာ္ အျဖစ္နဲ႔ နယ္နိမိတ္ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ၀ျပည္နယ္ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ပါတယ္။ ေရွးဦးဆုံး “ရန္သူ”(မူးယစ္ေဆး) ကုိ ႏုိင္ငံတံတုိင္း အျပင္ဘက္မွာ ရိွေနခုိက္မွာပဲ ထိန္းခ်ဳပ္တားထားရမယ္။ ၿပီး ေနာက္တဆင့္မွာ - - - ေပၚ မူတည္ၿပီး ေရွ႕တုိး ေဆာင္ရြက္မယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ မူးယစ္ ရင္းျမစ္ကုိ အျမစ္က လွန္ပစ္ၾကရမယ္လုိ႔ ေတြးထားပါတယ္။
ႏွစ္ကာလေပါင္း မ်ားစြာ ၀ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ကူးလူး ဆက္ဆံ ေဆာင္ရြက္ရာကေန ဟြမ္ေ၀့မိန္ဟာ အေတြ႔အႀကဳံ တရပ္ကုိ သုံးသပ္လုိ႔ ရလုိက္ပါတယ္။ နိဂုံးခ်ဳပ္ သုံးသပ္ခ်က္ကေတာ့ “နည္းနည္းနဲ႔ က်ဲကဲ၀ုိင္း၊ ဖိ-ႏွိပ္ ႏွိပ္ကြပ္၊ ပူးတဲြ လုပ္ေဆာင္။ ဖိ-ႏွိပ္ ႏွိပ္ကြပ္၊ အေၾကာင္းျပဳ + တုိးျမွင့္ ေျပာင္းလဲမႈ ျပဳ”
တႏွစ္တာ ကာလအတြင္းမွာ သူ အႀကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာ နယ္နိမိတ္ အျပင္ဘက္ဆီ ထြက္ထြက္သြားပါတယ္။ ထုိေနရာက အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြ ဖဲြ႔တယ္။ လက္ဆုံ ေျပာတယ္။ အေျခအေနကုိ အမိအရ ဆုပ္ကုိင္တယ္။ အေကာင္း အဆုိးေတြကုိ ထုိးေဖာက္ ျမင္ေလာက္ေအာင္ ေလ့လာထားတယ္။ မူးယစ္ေဆး တုိက္ဖ်က္ ႏွိမ္နင္းေရး လုပ္ငန္းကုိ ႏုိင္ငံျပင္ပ နယ္နိမိတ္ေတြဆီ ထြက္ၿပီး လုပ္ကုိင္တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ၀ျပည္နယ္ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ပုိင္းေတြ အေလးထား ေဆြးေႏြးလာၾကတယ္။ စည္းေ၀းပဲြေတြမွာ ဟြမ္ေ၀့မိန္ရဲ႕ “တရုတ္ျပည္ မူးယစ္ေဆး တုိက္ဖ်က္ ႏွိမ္နင္းေရး အေတြးအေခၚ”ကုိ အေလးအနက္ ေဟာေျပာ ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ၀ မ်ဳိးႏြယ္စု အသီးသီးဟာ ၀မ်ဳိးႏြယ္စု အလံေတာ္ႀကီးရဲ႕ ေအာက္မွာ တစိတ္တ၀မ္းတည္း ရိွေနၾကၿပီး မူးယစ္ေဆး သယ္ေဆာင္မႈကုိ တရုတ္ျပည္ နယ္နိမိတ္အတြင္းက ျဖတ္သန္းျခင္း မျပဳဖုိ႔ကုိ ေတာင္းဆုိသမႈ ျပဳလုိက္ၾကတယ္။
ဟြမ္ေ၀့မိန္ရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ ၉၀ ခုႏွစ္ အစဦးပုိင္းေတြမွာ ၀ျပည္နယ္က အထူးအမိန္႔တရပ္ကုိ ေဗြေဆာ္ဦး ထုတ္ျပန္လုိက္ပါတယ္။ “တရုတ္ျပည္ကုိ ျဖတ္သန္းၿပီး မူးယစ္ေဆး ေမွာင္ခုိ သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္သည့္ အခ်က္ကုိ ရည္စူးၿပီး အတြင္းပုိင္းရဲ႕ ျပစ္ဒဏ္ေပးမႈ အမိန္႔”- တရုတ္ျပည္ဆီ မူးယစ္ေဆး ေမွာင္ခုိ သယ္ပုိ႔တာမွာ ဂရမ္ ၇၀၀ တမႈလွ်င္ ေထာင္ဒဏ္ ၅ ႏွစ္။ ႏွစ္မႈ ဖမ္းမိလွ်င္ ေထာင္ဒဏ္ ၁၀ ႏွစ္။ ဆယ္မႈအထက္ ဖမ္းမိရင္ ေသဒဏ္။ ၀ျပည္နယ္ ေခါင္းေဆာင္ပုိင္းေတြက ဒီအမိန္႔ စာမူၾကမ္းကုိ ေရးဆဲြလုိက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဟြမ္ေ၀့မိန္ကုိပါ အထူးတလည္ ဖိတ္ေခၚလုိက္ၾကတယ္။ အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ ေဆြးေႏြး ညိွႏိႈင္းၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ တရုတ္ဘက္က သက္ဆုိင္ရာ ပုဂၢဳိလ္ေတြနဲ႔ နယ္ေျမျဖတ္ေက်ာ္ မူးယစ္ေဆး တုိက္ဖ်က္မႈ “လူႀကီးလူေကာင္းဆန္တ့ဲ သေဘာတူညီခ်က္” ကုိ ပုဂၢလိကပုိင္းအေနနဲ႔ပဲ သေဘာတူ ျဖစ္ေျမာက္သြားရပါတယ္။ (ဘာေၾကာင့္ ဆုိရင္ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ၀ျပည္နယ္အဖဲြ႔ဟာ ျမန္မာအစုိးရနဲ႔ တရား၀င္ အသိအမွတ္ျပဳ မခံရေသးတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္)
၁၉၉၄ က အစျပဳၿပီး ၀ျပည္နယ္ မူးယစ္ေဆး ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရး အဖဲြ႔ေတြ ျဖတ္သန္းရာ လမ္းေၾကာင္းကုိ ေတာင္ဘက္ပုိင္းက ထုိင္းျမန္မာ နယ္နိမိတ္ဘက္ဆီ ေျပာင္းေရြ႕သြားရေလတယ္။ ခ်န္းယြမ္ခရုိင္ နယ္နိမိတ္ကုိ ျဖတ္သန္းတ့ဲ မူးယစ္ေဆး၀ါးေတြ ေလ်ာ့ပါးသြားပါတယ္။ တႏွစ္တႏွစ္မွာ ဂရမ္ ရာဂဏန္းေလးေလာက္ပဲ ရိွပါေတာ့တယ္။ ထုိစဥ္က ယူနန္ျပည္သူ႔လုံၿခဳံေရးမွဴးႀကီးရယ္ မူးယစ္ေဆးတုိက္ဖ်က္ ႏွိမ္နင္းေရး ေကာ္မတီ တာ၀န္ခံ လ်ဳိရႊမ္က ဂုဏ္ယူ ၀င့္ၾကြားၿပီး ေျပာပါေသးတယ္ “စံနမူနာ ထားေလာက္တ့ဲ ခ်န္းယြမ္ မူးယစ္ေဆး တုိက္ဖ်က္ ႏွိမ္နင္းမႈ” တ့ဲ။ ယူနန္ျပည္နယ္က ေနရာ ေဒသအသီးသီးဟာ ခ်န္းယြမ္ကုိ အတုယူၾကရမယ္လုိ႔ေတာင္ လႈံ႔ေဆာ္လုိက္ပါေသးတယ္။
ဟြမ္ေ၀့မိန္ရဲ႕ ၀ ျပည္နယ္ ေဒသရဲ႕ တမူ ထူးျခားတ့ဲ အထူးေဆာင္ရြက္ခ်က္ ထိေရာက္မႈ တရပ္ကုိ မူးယစ္ေဆး အမႈ တမႈကေန ေတြ႔ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္မွာ သူ တျခား တာ၀န္၀တၱရားနဲ႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားလုိက္ရုံေလးပဲ ရိွပါတယ္။ ခ်န္းယြမ္ခရုိင္မွာ မူးယစ္ေဆး ျပႆနာရပ္က ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းေထာင္ထလာပါေလေရာ။ ၁၉၉၆ ေမလပုိင္း ကြမ္က်ဳိးမွာ ဘိန္းကူးသန္းေရာင္း၀ယ္မႈ တခုက မူးယစ္ေဆး ကီလုိ ဂရမ္ ၅၀၀ ေက်ာ္ကုိ ဖမ္းဆီး ေဖာ္ထုတ္လုိက္တယ္။ ေနာက္ဆုံး စစ္ေဆး ေတြ႔ရိွခ်က္က ၀ ျပည္နယ္ မူးယစ္ေဆး ကုန္ကူးတ့ဲ အဖဲြ႔က ခ်န္းယြမ္ခရုိင္ကုိ ျဖတ္သန္းၿပီး ကြမ္က်ဳိးကုိ ေမွာင္ခုိ သယ္ခ်လာတာပါ တ့ဲ။ ေနာက္ ထပ္မံၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ရုိက္ႏွက္ စစ္ေဆးတာေတြ၊ ျပင္ပနည္းနာေတြနဲ႔ ၀င္ေရာက္ စြက္ဖက္ ေဆာင္ရြက္တာေတြေၾကာင့္ ခ်န္းယြမ္ မူးယစ္ေဆး နယ္ေျမ ျဖတ္ေက်ာ္မႈ ျပႆနာဟာ ေနာက္ထပ္ တႀကိမ္ ဖုံးဖုံး ဖိဖိ ျဖစ္သြားရျပန္ေလသတည္း။
x x x x x
No comments:
Post a Comment